Ήρθε η άνοιξη, έφτιαξε ο καιρός, τα πράγματα συνεχίζουν να είναι στο βούρκο, αλλά! Αλλά οι Suns είναι μία νίκη μακριά από το να σπάσουν το franchise record για περισσότερες νίκες σε μία σεζόν, η Λίβερπουλ είναι έναν πόντο πίσω από την πρωτιά στο πρωτάθλημα και η ΑΕΚ έχει ακόμα τον Πέτρο Μάνταλο. Άρα κάπως τα πράγματα βαίνουν καλώς, οπότε γιατί να μην τα συνοδεύσουμε με λίγη ακόμα υπέροχη μουσική; Τα κείμενα των προηγούμενων θέσεων βρίσκονται εδώ:
60. Kanye West - Graduation (2007)
Αν αναρωτιέται κανείς πότε έγινε ο Kanye ο καλλιτέχνης αντάξιος της μεγαλομανίας του, εδώ είμαστε. Σε αυτό το δίσκο ο Kanye επιτέλους αποφασίζει να αφήσει τα διάφορα κλισέ του mid 00s rap και τις pretentious μεταφορές και επιτέλους συγκεντρώνεται και φτιάχνει ένα άλμπουμ. Ένα άλμπουμ που παντρεύει υπέροχα την ηλεκτρονική μουσική με τη ραπ, που δημιουργεί μια φοβερή μουσική ατμόσφαιρα από την αρχή μέχρι το τέλος, με στίχους άμεσους και ευθείς χωρίς όμως να χάνουν σε wordplay και ποιότητα. Με το άλμπουμ αυτό ο Kanye έθεσε το δρόμο για μια νέα κατεύθυνση στο ραπ, πιο introspective και πιο αποδεσμευμένη από τα κλισε που το χαρακτήριζαν για χρόνια.
59. Α$AP Rocky - Testing (2018)
Το πιο πρόσφατο άλμπουμ του A$AP Rocky είναι και το μέχρι τώρα αγαπημένο και βρίσκεται περήφανα σε αυτή της λίστα. Όνομα και πράγμα, το Testing είναι ένας δίσκος στον οποίο ο Rocky πειραματίζεται πολύ με τον ήχο του, χρησιμοποιώντας πολυποίκιλα samples από Moby, μέχρι Lauryn Hill και ταυτόχρονα έχει και επιρροές από πιο mainstream Trap και Grime ήχους. Το ταίριασμα των ήχων ταιριάζει όμορφα με τη θεματική του άλμπουμ δένει όμορφα με τη θεματική του "Crash Testing", κάνοντας ήχους τεχνικά να "συγκρούονται" και δημιουργώντας ένα ιδιαίτερα φρέσκο και πολύ ενδιαφέρον ηχητικό αποτέλεσμα.
58. Kali Uchis - Isolation (2018)
Όπως σε πολλά άλλα σημεία της λίστας, έχουμε καλά vibes και pick-me-up μουσική. Η Kali Uchis εδώ αφηγείται την ιστορία του πως άφησε την Κολομβία πίσω της και έχτισε τη ζωή της ως μουσικός στην Αμερική. Ένας ύμνος στην ανεξαρτησία και στην πίστη στον εαυτό σου, το άλμπουμ είναι μια συνεχής πηγή θετικότητας και όμορφων συναισθημάτων, το οποίο μεταδίδεται από ποικιλία ήχων που περιλαμβάνουν Bossa Nova, Reggaeton, Funk και R&B, δίνοντας έτσι μια συνεχόμενη εναλλαγή και ενδιαφέρον στο άλμπουμ καθώς παράλληλα συνεχίζει η ιστορία να παραμένει γεμάτη θετική ενέργεια.
57. Pete Rock & C.L. Smooth - Mecca and the Soul Brother (1992)
Ο ορισμός του 90s ραπ άλμπουμ κυρία μου. Jazz samples, ξερά drums, άπειρο wordplay και socially conscious ρίμες, σε ένα άλμπουμ που δε φοβάται να πάρει το χρόνο που χρειάζεται, με το συντομότερο κομμάτι εκ των 16 να βρίσκεται κάπου στα 3:57. Παρά το ότι ο Pete Rock και ο C.L. Smooth είναι υποτιμημένοι στον κόσμο του ραπ, τόσο ως μονάδες, όσο και ως δίδυμο, το άλμπουμ αυτό δικαίως τους χαρίζει μια θέση στο πάνθεον. Αυτό γιατί οι 2 καλλιτέχνες δουλεύουν εξαιρετικά με τον Pete Rock να έχει φτιάξει κάθε κομμάτι σε αυτό το δίσκο με τη χαρακτηριστική 90s jazzy ατμόσφαιρα, ενώ ο C.L. Smooth έχει γράψει καταπληκτικές ρίμες και χειρίζεται κάθε beat όπως ακριβώς του αξίζει, πατώντας πάνω σε κάθε τι που του δίνει ο Pete χωρίς να χρειάζεται μισή ανάσα. Και το αποτέλεσμα τους δικαιώνει.
56. A Tribe Called Quest - Midnight Marauders (1993)
Last and definitely not least από τη δισκογραφία του αγαπημένου συγκροτήματος. Είμαι από τους ανθρώπους που συμφωνούν ότι σε αυτό εδώ το άλμπουμ, οι ATCQ τελειοποιούν τον ήδη πανέμορφο ήχο που είχαν βρει στο Low End Theory και φτάνουν ένα ζενίθ που λίγα συγκροτήματα γενικά μπορούν να φτάσουν. Μέσα σε αντίξοες συνθήκες καθώς ένα εκ των μελών του συγκροτήματος έφυγε όσο φτιαχνόταν ο δίσκος, έχουμε την απογείωση του χαλαρού και συνάμα τόσο έντονα ευχάριστου Jazz ήχου που τους χαρακτηρίζει, καθώς και ρίμες τόσο socially conscious όσο και γεμάτες από το ξεκαρδιστικό wit που έχει το συγκρότημα, σε μια σχεδόν τέλεια ισορροπία και δημιουργώντας απίστευτα vibes, σε ένα άλμπουμ που έχει κυριολεκτικά κάτι για όλους.
55. Flying Lotus - Until The Quiet Comes (2012)
O Flying Lotus είναι ένας από τους καλλιτέχνες που με δυσκόλευαν να ακούσω όταν πρωτοήρθα σε επαφή μαζί τους. Αυτό είναι το άλμπουμ που μου άλλαξε τη γνώμη. Τo Until The Quiet Comes είναι ένα υπέροχο ηλεκτρονικό τζαζ άλμπουμ στο οποίο ο Flying Lotus επί της ουσίας μας κάνει ένα πολύ όμορφο ταξίδι στον κόσμο των ονείρων του, με τραγούδια που είναι έτσι δομημένα ώστε να θυμίζουν σκόρπιες εικόνες που βλέπουμε, κομμάτια αναμνήσεων τόσο από άτομα όσο και από στιγμές, συμβολίζοντας τέλεια το χάος των ονείρων. Και αυτό γίνεται όχι μέσα από έναν ιδιαίτερα έντονο δίσκο, αλλά με χαλαρές, προφανώς ονειρικές μελωδίες που όμως δε χάνουν κάτι από τεράστια ποικιλία σε ήχο και επίπεδα μουσικής τα οποία ένα όχι τόσο εκπαιδευμένο αυτί ίσως και να μην πιάνει, αλλά το ταξίδι το οποίο συνθέτουν, είναι πραγματικά πανέμορφο.
54. Travis Scott - Astroworld (2018)
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Μιλάμε ίσως για τον καλύτερο τραπ δίσκο όλων των εποχών. Όμως το Astroworld δε βρίσκεται εδώ μόνο γι'αυτό. Για'μένα αυτός ο δίσκος έχει τεράστα σημασία. Αφ'ενός πρόκειται για έναν από τους πιο πετυχημένους δίσκους τόσο κριτικά, όσο και εμπορκά, δείχνοντας πλέον την απόλυτη κυριαρχία του ραπ και δη της τραπ στο σύγχρονο μουσικό στερέωμα και την αποδοχή της από άπαντες. Από την άλλη όμως είναι ένας δίσκος που παρά το καλλιτεχνικό του merit, δεν πάσχει από mainstream συμβιβασμούς, από ξεκάθαρα εμπορικό σχεδιασμό σε πολλά κομμάτια και ίσως το περιεχόμενο εν τέλει δεν είναι τόσο καλό όσο νομίζουμε. Ακριβώς όπως ένα λούνα παρκ, πάνω στο οποίο βασίζεται και το concept του άλμπουμ.
53. Tyler, The Creator - Flower Boy (2017)
Ένα πάρα πολύ σημαντικό άλμπουμ για τη ραπ, καθώς είναι η πρώτη φορά που ένας ράπερ κάνει come out πάνω σε δίσκο. Το Flower Boy είναι μια τεράστια αλλαγή στον ήχο του Tyler, μιας και έχουμε στροφή από τα επιθετικά, σκοτεινά beats και τους ακόμα πιο ακραίους στίχους, σε πολύ πιο ήρεμα, jazz και soul inspired κομμάτια και πολύ πιο ευαίσθητους προσωπικούς στίχους που αφορούν τον ίδιο και τα συναισθήματά του, με μια ωριμότητα που δεν είχε ξαναδείξει μέχρι αυτό το δίσκο. Το αποτέλεσμα είναι ένας ηχητικά γλυκός, στιχουργικά ευαίσθητος δίσκος με ένα φοβερό range από guests να τον πλαισιώνουν, καθώς ο Tyler μας δείχνει για πρώτη φορά αυτήν την εκδοχή του εαυτού του.
52. Kendrick Lamar - good kid, m.A.A.d city (2012)
Το άλμπουμ που έβαλε τον Kendrick Lamar στο χάρτη ως ένα τρανταχτό όνομα στο ραπ. Πρόκειται για μια περίτεχνα αφηγημένη ιστορία που δείχνει τις εμπειρίες του Kendrick μεγαλώνοντας στο Compton και το πως αυτές τον οδήγησαν στο να πάρει την απόφαση να ξεφύγει από το φαύλο κύκλο της ζωής του gangster. Έχοντας όχι μόνο εξαιρετικά non-linear κιόλας storytelling κομμάτια (όπως το απίστευτο The Art Of Peer Pressure), αλλά και κομμάτια που συνεισφέρουν στο narrative χωρίς να προχωράνε την ιστορία άμεσα (Bitch Don't Kill My Vibe και Poetic Justice) η ιστορία του Kendrick δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα κλασικότερα rap album όλων των εποχών και αποτελεί must για κάθε φίλο της ραπ.
51. Pink Floyd - Animals (1977)
Άλλο ένα progressive rock αριστούργημα από το αγαπημένο μου συγκρότημα. Εδώ έχουμε ένα δίσκο γεμάτο πολιτική οργή και κριτική για το καπιταλιστικό σύστημα και τα πολιτικά δρώμενα της Βρετανίας των 70s, εμπνευσμένο σε μεγάλο βαθμό από τη "Φάρμα των Ζώων" του George Orwell. Έτσι και εδώ έχουμε τις παρομοιώσεις διαφόρων κατηγοριών ανθρώπων με ζώα μέσα από το βιβλίο σε 3 υπέροχες σουίτες των 10+ λεπτών με το συγκρότημα να είναι στα καλύτερα του. Σε συνδυασμό με τα υπέροχα αισιόδοξα κομμάτια που ανοίγουν και κλείνουν το δίσκο (Pigs On The Wing Pts 1&2) και δημιουργούν μια πολύ όμορφη αντίθεση με τον υπόλοιπο οργισμένο και απαισιόδοξο δίσκο, φτιάχνοντας έτσι, έναν εξαιρετικό και πολύ σπουδαίο δίσκο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου