"The Tao that can be described, is not the Tao"
Κάτι μας είπες τώρα. Κι εγώ που νόμιζα ότι κάτι τέτοιο ισχύει μόνο για το άπειρο. Και μη με αμφισβητείς. Έχω μελετήσει το άπειρο. Από το μη επιστημονικό πλαίσιο που σου επιβάλλει η Τρίτη Λυκείου. Αλλά anyways. Η μελέτη είναι μελέτη. Βέβαια θα μου πεις ότι το Tao είναι απροσδιοριστία ή άπειρο? Θα σου πω ότι δεν έχω ιδέα γιατί δεν ξέρω τι είναι το Tao. Αλλά anyways αυτός είναι μόνο ένας από τους χαώδεις και χωρίς ουσιαστική αξία συνειρμούς που βρίσκονται σε ένα μυαλό που πλησιάζει τα όρια της άνοιας/παράνοιας/σχιζοφρένειας, το οποίο σαφέστατα θα μπορούσε να είναι το δικό μου, αλλά δε μ'αρέσει να περιαυτολογώ.
"I have walked with death underground. I have crawled among the weeping, fleshless, ones... bodiless in the night that never ends. You wouldn't want to see me, daughter."
Άτσα ρε. Άμα δε θέλει να σε δει εσένα η κόρη σου, που να με δει εμένα η μάνα μου μετά από άπειρες ώρες ανταλλαγής εποικοδομητικών ιδεών (συζήτησης), με τη Γιαγιά μου. Και όποιος νομίζει ότι η Γιαγιά μου είναι μια οποιαδήποτε Γιαγιά έχει μείνει πίσω. Η Γιαγιά μου είναι η πρώτη γυναίκα στη χώρα που είδε Star Trek (ω, ναι φίλοι nerds, kneel before her) και θυμάται ποιος είναι ο Spok (ξαναματαkneel)! Η γυναίκα που προβλέπει με ακρίβεια επιπέδου Deadshot τη βαθμολογία που θα πάρει το κάθε ζευγάρι στο Dancing With The Stars, ρίχνοντας παράλληλα hate στους εκάστοτε διαγωνιζόμενους κριτές όπως η Δανδουλάκη και η Τριφύλλη. Τρομάξτε κοινοί θνητοί από τη μοναδική 83χρονη της χώρας που ξέρει το ρεφρέν του C.R.E.A.M και βλέπει φανατικά Monsuno χωρίς να καταλαβαίνει τι γίνεται. Υποταχθείτε.
"Masters all in history's greatest school of martial arts... my Seven Men Of Death... how shall we slay the Demon?"
Δε σφάζεται ο Δαίμονας μπάρμπα, τσάμπα προσπαθείς... Πάντα εκεί, ό,τι και να κάνεις... Εξορκισμοί και μαλακίες εδώ πέρα δεν παίζουν. Δε μιλάμε για απλό δαίμονα. Μιλάμε για ΤΟ ΔΑΙΜΟΝΑ. Ο δαίμονας που τα κάνει όλα μπουρδέλο. Που ενώ είσαι έτοιμος, σε φρενάρει τόσο απότομα που κοπανάς σε τοίχο. Αγγέλους και Θεούς δε βλέπεις παρά μόνο την τελική στιγμή, πριν πας στο φως...
"I look forward to seeing the pride beneath your disapproving scowl."
Μελωδικές στιγμές τολμώ να πω. Βασικά τι να πρωτοπώ και τι να πρωτοκάνω? Τι να πρωτοκάνει κανείς? Μπορείς και να αποφασίσεις μέσα σ'αυτό το χάος. Και μιλάμε για χάος. Διότι η Γιαγιά που σας περιέγραψα πριν αυτή τη στιγμή βρίσκεται δίπλα μου και μου εκφράζει κάθε απόρροια της εποχής στην οποία έζησε. Από τη μισογυνία (ω, ναι) μέχρι το ρατσισμό και από την πίκρα του πολέμου μέχρι έναν ιδιαίτερα αλλόκοτο κώδικα ηθικής που τη διέπει.
"You see, the physical universe is not a physical universe ar all... but just our own conscious thinking!"
Τι λε ρε παιδάκι μου? Δε μας έφταναν οι φαντασιόπληκτοι και εντεχνιάρηδες και αριστεροί, μας ήρθε στη μάπα κι αυτός. Οκ, οκ, πλάκα κάνω. Κάτι τέτοιες μουρλοζεν φιλοσοφίες τα σπάνε. Εκεί πάνω στην τρέλα σου τα βλέπεις αυτά και κάπως παθαίνεις γιατί έχουν γέλιο. Μέσα στο χάος είναι καλά κι αυτά.
"The path to Yumesongdong through the Yumthang Valley... to the only fields where the Congling silkworm can be found... through the tributary beneath the Bridge Of Forgotten Sadness... to the ridge where the Iris Latistyla grow. Breathe in their innocence... step left, step right to match the mark you bear... a Sanskrit seven birthmark, matched left and right... seven hundred and seventy-seven paces, there I will find the gates to Nanda Parbat. There... after reciting the poem... the gifts of eternal life will be mine... allowing me... finally... to grant the Immortal his final rest."
Σαν να πληρώνεις στην εφορία ακούγεται όλο αυτό... Αλλά κι εγώ βλέπω να κάνω αυτό το απλό ταξιδάκι σύντομα. Διότι όλα τα τελευταία εγχειρήματά μου κατέληξαν σε αποτυχία. Για πολλούς και διάφορους λόγους, ένας εκ των οποίων είναι και ο προαναφερθείς Δαίμονας. ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΟ PLAYBACK ΤΩΝ VEGAS! Εμ, σόρρυ παρεκτράπηκα. Αλλά είναι καλό να θυμόμαστε δυο βασικά πράγματα ενώ μιλάει ο "Ταβανόβουρτσας" των Vegas. Ποτέ, ποτέ, ποτέ, ποτέ, ποτέ για πάντα δεν πάμε να κάνουμε κάτι με συμπεράσματα τα οποία δεν έχουμε επαληθεύσει. I learned it the hard way. One too many times. Καλά και γαμώ τα Αγγλικά ξέρω. Επίσης ποτέ δεν ακολουθούμε συμβουλές με τις οποίες δε νιώθουμε άνετα να εφαρμόσουμε. Η αποτυχία είναι 100% επιστημονικά εμπεριστατωμένη να συμβεί.
"The superior man knows when to shut up and do what he's told. The superior man must decide for himself which path to take."
Superiority και μαλακίες. Πολύ αέρα πήραμε. Αλλά ίσως να πρέπει κάποια στιγμή να φτάσουμε και εκεί πέρα. Ίσως αν ήμουν superior man να λειτουργούσα πιο έξυπνα και να γλίτωνα την καταστροφή. Αλλά ίσως με την επιτυχή ανασκαφή μιας παιδικής ανάμνησης όλα να πάρουν το δρόμο τους. Ίσως, δηλαδή γιατί ως inferior man δεν μπορώ να προβλέψω το επερχόμενο αποτέλεσμα, εάν υπάρξει βεβαίως βεβαίως.
"A circle is just a path wrapping in on itself."
Εδώ είμαστε καθώς είμαι έτοιμος να χρησιμοποιήσω φίμωτρο στην επική Γιαγιά. Λοιπόν, τελειώνει και αυτός ο χρόνος χειρότερα απ'ότι άρχισε. Anyways τα κλισέ αυτά τα βαριέμαι και δεν έχω όρεξη για τέτοια. Τελειώνει το έτος, το blog κλείνει με ένα άρθρο ακατάσχετης παρλαπίπας. Like, subscribe ότι γουστάρετε, χαμός! Πάρτε και κάτι για το τέλος!
"You cannot face life if only seeing death! Yet he only seeks balance. You should see this. How then, to attain balance when balance has been lost? For the lost boy! For your lost family! Weigh has been lost against what has been gained! See? Balance."
