Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012

Τρέλα, Μέρος 2ο

Σημείωση του φοβερού blogger:
Λοιπόν πριν ξεκινήσουμε αυτό το ταξίδι θα ήθελα θερμά να παρακαλέσω όποιον δεν έχει διαβάσει το προηγούμενο άρθρο, ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ για να μπορέσει να συμβαδίσει με όσα θα λεχθούν από εδώ και στο εξής λοιπό του άρθρου!


Τρέλα.
Όπως είδαμε ο μέσος βιοπαλαιστής είναι ιδιαίτερα ευάλωτος. Μα τι γίνεται με τους προαναφερθείς γλίτσες, κουστουμάτους, καπιτάλες? Αυτοί λόγω χρημάτων τη γλιτώνουν? I beg to differ. Είναι και αυτοί ευάλωτοι. Και μιας και την προηγούμενη εβδομάδα βοήθησε ο Joker στην έμπνευση αυτή τη φορά το ρόλο αυτό θα τον παίξει ο Green Goblin. 


Once again come on let's take it from the top ok?
Ξυπνάς ένα πρωί και κοιτάζεσαι στον καθρέφτη... Πως έφτασες εδώ? Χρόνια διάβασμα και μελέτη στα καλύτερα σχολεία και πανεπιστήμια του κόσμου και μετά ακόμη περισσότερα χρόνια σκληρής δουλειάς για να κρατήσεις την αυτοκρατορία σου ακμάζουσα. Καλά κοροϊδευόμαστε? Μόνος σου είσαι και μπορείς να λες στον εαυτό σου την αλήθεια. Δεν είσαι παρά ένας κλώνος του πατέρα σου αν είσαι δικό του παιδί βέβαια. Είσαι αυτό που είσαι γιατί οι άξιοι υμών πρόγονοι, έκαναν τη δουλειά τους σωστά και εσύ καλείσαι να τη συνεχίσεις.


Φτάνει όμως το παρελθόν.
Ας το να πάει στο καλό. Δες το παρόν. Ζάπλουτος, με ένα σπίτι για κάθε ονειρεμένη κατοικία που είχες φανταστεί ποτέ, όλα τα αμάξια που κάνουν το 0-100KM σε ρίζα τρία δευτερόλεπτα και κάθε μοντέλο που βλέπεις στο κρεβάτι σου το ίδιο βράδυ. Όλα πάνε τέλεια και στην ουσία δεν κάνεις απολύτως τίποτα. Just too fuckin' good to be true huh? Κάθε πράγμα στον καιρό του.


Κάτι λείπει.
Η ουσία. Η αγάπη. Ποτέ δεν τη γνώρισες και ας το ήθελες. Γονείς... Ίσα που θυμάσαι τον σκληρό πατέρα σου και τη ψυχρή παρουσία που ονόμαζες μάνα. Φίλους, ίσα για να περνάει κανένα βαρετό βράδυ. Γκόμενες, πήδηξες πολλές μα ούτε μία δε σου έχει μείνει στο νου. Ναι αλλά έχεις λεφτά και θα τα αλλάξεις όλα.


Μέχρι τότε όμως μπαίνει κάτι άλλο στη μέση.
Ο συνεργάτης σου. Δηλαδή τι συνεργάτης και μαλακίες. Φίδι κολοβό. Νομίζει πως ο γιος ενός επιτυχημένου βιομηχάνου θα κάνει την ίδια μαλακία με τον πατέρα του. Έτσι λοιπόν έρχεται εκείνο το μοιραίο βράδυ. Εκείνος νομίζει πως θα κάνει την έσχατη προδοσία και την απόλυτη πουστιά, μα δε σε πιάνει αδιάβαστο. Αντίθετα εσύ τον εκπλήσσεις, πιθανότατα χρησιμοποιώντας το ίδιο το προϊόν της εταιρείας με το οποίο είχε στηθεί η πλεκτάνη. Στο χώμα αυτός και εσύ στο θρόνο.


Next.
Α κάτι έψαχνες? Ναι αγάπη και τη βρήκες (not). Μια γυναίκα σε έχει γοητεύσει τόσο πολύ μονάχα με την απλότητά της. Προσπαθείς να την κάνεις δική σου ως γνήσιος άντρας. Πως? Επίδειξη ισχύος of course. Μα δεν πιάνει. Λογικό δεν είναι. Αντιπροσωπεύει το άκρως αντίθετο απ'ότι είσαι. Μια απλή γυναίκα, που ζει μόνη της παλεύοντας να πληρώσει τα κοινόχρηστά της. Γνωρίζει λοιπόν την αξία των χρημάτων που τόσο απλά σπαταλάς για πάρτη της. Γι'αυτό σε θεωρεί έναν ρηχό και επιφανειακό υλιστή. Το αποτέλεσμα είναι η απόρριψη. Δε σε νοιάζει θα πάρεις την Τζούλια και την Πετρούλα για μια παρτούζα να ξεχαστείς. Νομίζεις. Ακόμη σε βασανίζει η σκέψη της αποτυχίας. Σου έρχεται στο μυαλό η ίδια σκέψη με πριν. Το επόμενο πρωί η τύπισσα βρίσκεται νεκρή.


Συγχαρητήρια.
Είσαι και εσύ φονιάς. Μα θα τα κάνεις όλα μόνος σου? Όχι βέβαια. Πρόσφατα άκουσες για έναν τρελό που γάζωσε μια εταιρεία. Απλό τον πλησιάζεις του δίνεις λεφτά και τον κάνεις τον προσωπικό σου δολοφόνο. Και να'ταν ένας? Είναι πολλοί. Σύντομα έχεις δολοφόνους, εμπόρους ναρκωτικών, πουτάνες... Δηλαδή δύο αυτοκρατορίες, μία για τα μάτια του κόσμου και μία για τα μάτια σου.Φυσικά δεν είναι τόσο απλό. Μιας και τη γλίτωσες από τους φόνους κάνεις κι'άλλα. Βιασμούς, ικανοποίηση των όποιων σεξουαλικών διαστροφών σου, παγανιστικές τελετές με τη Λέσχη Φίλων της Μασονίας κ.α.


Για να μην περιαυτολογούμε λοιπόν η εικόνα του κόσμου έχει γίνει ως εξής. Ο Green Goblin, ελέγχει τον Joker και καμιά κατοσταριά εξίσου μουρλούς. Ο ίδιος όμως χαίρει και του σεβασμού του επιχειρηματικού του κύκλου, και των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Εμείς κάνουμε πως δε βλέπουμε μπας και τη γλιτώσουμε και δε μας φάνε λάχανο. Μ'αυτή τη νοοτροπία ζούμε, ψηφίζουμε ακόμη και αγαπάμε. Καιρός να πάψει όλο αυτό και να πάψουμε να περιμένουμε τον Spiderman και τον Batman, γιατί δυστυχώς το μόνο που υπάρχει στον κόσμο μας είναι οι κακοί.


Και όσοι πιστεύετε πως αυτή η άποψη είναι απαισιόδοξη αντί να την κράξετε, κοιτάξτε να κάνετε την αλλαγή.

Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012

Τρέλα, Μέρος 1ο

"Η Τρέλα είναι σαν τη βαρύτητα, το μόνο που χρειάζεται είναι ένα σπρώξιμο!" έχει πει ο Τζόκερ. "Yeah but gravity is a bitch" απαντά αντίστοιχα ο Kilowog (επειδή είμαι σίγουρος πως δεν τον ξέρετε να θυμάστε, Green Lantern). Η τρέλα δηλαδή είναι μια σκύλα? Όχι η τρέλα δεν είναι σκύλα, μα σίγουρα σκύλες και σκύλοι(κρίμα να προσβάλλω έτσι τον καλύτερο φίλο του ανθρώπου μετά το χρήμα αλλά δεν βρίσκω άλλο χαρακτηρισμό προς το παρόν) είναι αυτοί που είτε άμεσα είτε έμμεσα μας οδηγούν σ'αυτήν.

Πριν προχωρήσω θέλω να ξεκαθαρίσω πως δε μιλάω γι'αυτό που αποκαλούμε τρέλα και είτε τη σεβόμαστε γιατί στην ουσία είναι μια έκφραση του εαυτού κάποιου ή μιας ιδιαιτερότητας του/ταλέντου του. Μιλάω για ψυχασθένεια, παράνοια, σχιζοφρένεια και όλα τα άλλα τα οποία φέρνουν στην επιφάνεια αυτό που προσπαθούμε να κρύψουμε... το ζώο μέσα μας, όχι όταν διαπράττουμε την ερωτική σύζευξη (για τα τσακάλια που δεν κατάλαβαν SEX) μα σε όλη τη ζωή μας γιατί φοβόμαστε αυτό που πιθανότατα θα γίνουμε. Κτήνη.

Let's take it form the top shall we? Ok let's go then... Ελλάδα, κάποιο αόριστο χρονικό διάστημα πιο μετά από τώρα... Είχες μια κακή μέρα είτε γιατί έχασες τη δουλειά σου, είτε δεν μπορείς να ξεχρεώσεις, είτε γιατί σε χώρισε η γκόμενα/γυναίκα/σύζυγος (όχι δεν είναι ταυτόσημες έννοιες), είτε για άλλους ρίζα τρεις λόγους. Και τι θα κάνεις γι'αυτό? Ήδη η χώρα σου διαλύεται. Γιατί να μην βοηθήσεις να ξεμπερδεύετε μια ώρα νωρίτερα? Τα στέλνεις όλα στο διάολο! Έτσι απλά... Διαλέγεις να ντυθείς κλόουν,ξωτικό ή ότι άλλη διεστραμμένη ιδέα έχεις για τη μορφή ενός παράφρονα που σκορπίζει τρόμο και να κάνεις ακριβώς αυτό. Να βγεις έξω και να σκορπίσεις τον τρόμο, μα ας αρχίσω λες με αυτό που αλήθεια θέλω: εκδίκηση... Χαιρετάς τους πάντες στη δουλειά σου, μα βγάζεις τα όπλα και ανοίγεις τρύπες στον κάθε σκατιάρη που σου έφαγε την προαγωγή. Όσο για εκείνο το αρχίδι που αυτάρεσκα επιμένει αυτάρεσκα να αποκαλεί τον εαυτό του αφεντικό σου έχεις την πιο ωραία ιδέα. Θα παίξεις πρώτα μαζί του, δε θα είναι ακόμη πιο ωραίο να πας από το να θέλει να φυλάξει τη ζωή του στο να θέλει απλόχερα να στην παραδώσει ε? Φυσικά και ναι και αυτό κάνεις. Σε παρακαλά να τον σκοτώσεις μα εσύ τον κάνεις πρώτα ένα με το -3 όροφο του πάρκινγκ (μεταφορικά εννοώντας πως τον έχεις ισοπεδώσει ψυχικά), έχοντας ξεσπάσει και όλη την οργή σου πάνω του και ήρθε η στιγμή της ανταμοιβής επιτέλους. Αφού πάτησες τη σκανδάλη κοιτάς το αποτέλεσμα: Η μούρη του είναι ακριβώς όπως ο κιμάς για τα κεφτεδάκια της μαμάς, το σώμα του με πιο πολλές τρύπες από σουρωτήρι και το μυαλό του διακοσμητικό τοίχου. 

Νίκησες.
Μα όχι δεν είναι αρκετό αυτό. Ένας φόνος ήταν τέτοια ικανοποίηση. Σκέψου εκατό, χίλιους... άπειρους... Αυτό ήταν το μικρό σπρώξιμο που χρειαζόταν... Μα τώρα τι γίνεται, μια μικρή σκέψη λογικής περνάει στο μυαλό σου, έκανες μια εταιρία μπουρδέλο και έχεις γεμίσει το χώρο με πτώματα. Have no fear our dear psycho! The bastards are here! Μιλάμε για τους πολυαγαπημένους, συχνά μασώνους, υποκριτικούς καπιτάλες που σε έχουν ανάγκη. Ναι δεν κάνω πλάκα, αυτοί εκεί με το κουστούμι και τα τζιπ και τις λίμο. Σε έχουν ανάγκη φίλε. Φυσικά όμως έχουν τον έλεγχο. Ξέρουν να σε κρατήσουν στο πλευρό τους με το πιο αποτελεσματικό όπλο που ανακάλυψε η ανθρωπότητα, το χρήμα. Θα σου δώσουν ότι επιθυμείς και επιπλέον έχεις την προοπτική να ξαναπολαύσεις την ηδονή του φόνου και θα το κάνεις γιατί πλέον μπορείς να το κάνεις χωρίς να φοβάσαι τίποτα. 

Έχασες
Έγινες ένα από τα γρανάζια της μηχανής που στις λιγοστές στιγμές διαύγειας που βιώνεις κατηγορείς γι'αυτό που έγινες. Και μάλιστα είσαι ένα από τα σκοτεινότερα γρανάζια της. Μα δε σ'ενδιαφέρει και γι'αυτό ακριβώς έγινες αυτό που έγινες. Γι'αυτό ακριβώς σε έχουν εκείνοι δίπλα τους. Έτσι θα τελειώσει η ιστορία όλων... ή δίπλα τους ή από κάτω τους να μας πατάνε. Εκεί θέλουν να μας ρίξουν στον πάτο και αυτοί από πάνω να πετάνε πέτρες. Στο χέρι μας είναι fellow comrades, ή πολεμάμε ή υποτασσόμαστε. 

Και όλο το παραπάνω σενάριο σου φαίνεται δυνατόν μόνο για το δελτίο του CNN, δεν είμαστε τόσο μακριά. Είδαμε παιδί να εμφανίζεται στο σχολείο του με σπαθί και όσο για τους γλίτσες με τα κουστούμια, θέλεις να μην τους βλέπεις. Απλά άνοιξε τα ματάκια σου.Είναι όλα γύρω σου. 

Καλώς ήρθατε λοιπόν στο σπίτι του Ιερεμία...