Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2013

Περιθώριο

Ναι εκείνος ο τύπος είμαι. Αυτός που θεωρείς περιθωριακό, φρικιό ή απλά παράξενο. Που το ίδιο λες και για τους φίλους και τις φίλες μου. Για λόγους που εγώ βρίσκω γελοίους, ενώ εσύ φυσιολογικούς. Ας τα βάλουμε όμως κάτω να δούμε ποιος είναι ο περίεργος από τους δυο μας.

Κι έστω εμφανισιακά δεν είμαι μοντέλο. Το μαλλί μου γίνεται σκατά πολλές φορές, η μύτη μου είναι μεγάλη, το wannabe μουσάκι ανακατώνεται. Ε είμαι και λίγο καμπούρης πες, φαίνεται και λίγο η κοιλίτσα γάμησε τα τι να κάνουμε. Ούτε και οι φίλοι μου είναι δα και μανεκέν. Άλλοι έχουν κι αυτοί σκατά μαλλί, άλλοι σπυριά, άλλοι καμπουριάζουν κι αυτοί ίσως γάμησε τα. Κι ας κάνεις παρέα με πιο χοντρούς, πιο καμπούρηδες, αλλήθωρους  ή τύπισσες πάλι χοντρές, με μεγάλο κώλο ή αξύριστες, αλλά όπως δηλώνεις δεν είσαι ρηχός/ρηχή και δεν κρίνεις από την εμφάνιση.

Έστω ότι το πιστεύω λοιπόν και πάω παρακάτω. Ούτε τον χαρακτήρα μου πολυσυμπαθείς έτσι. Ναι, ναι δε σου κάνω κι είναι λογικό. Δεν πετάγομαι μέχρι το κυλικείο να σου πάρω καφέ ή μέχρι το περίπτερο για τσιγάρα. Δεν είμαι πρόθυμος να χωθώ στους ηλίθιους καβγάδες σου μόνο και μόνο γιατί τα επίθετα μας είναι κοντά και μας έβαλαν στο ίδιο τμήμα. Έχω ένα στοιχειώδη σεβασμό για τους ανθρώπους γύρω μου και τους κανόνες που αξίζει κανείς να τηρήσει. Και το χειρότερο: δε στήνω ψεύτικη εικόνα για να με συμπαθήσεις εσύ και η υπόλοιπη νορμάλ παρέα σου. Γίνομαι ξινός και κακιασμένος κι επιθετικός και προσβλητικός γιατί έχω μάθει να είμαι ο εαυτός μου και να μην αλλάζω για χάρη κάποιου που απλά θέλει παρέα κι όχι φίλους.

Γιατί εγώ τους φίλους και τις φίλες μου τους γουστάρω έτσι όπως είναι. Κι ας κραζόμαστε γι'αυτό. Γι'αυτό είμαστε φίλοι κι εσείς είστε απλά παρέα. Γιατί οι δικοί μου παίζουν games, διαβάζουν πολύ, έχουν τα κολλήματα τους, τις παραξενιές τους και τα όλα τους και γι'αυτό τους γουστάρω κι είναι δίπλα μου τόσα χρόνια. Γιατί γουστάρω που μπορώ να μιλάω με δυο κοπελιές και να μπορώ να τους λέω ότι θέλω άνετα, χωρίς να μου το παίζουν θιγμένες επειδή έτσι διάβασαν στο Cosmo. Δε το χέζω όμως. Ή κι αν το χέσω έχω την ευγένεια να απολογηθώ. Δεν το παίζω ιστορία κι ούτε αυτές μ'ανέχονται γιατί απλά χρειάζονται την προσοχή μου για να επιβεβαιώσουν το εγώ τους. Κάτι τέτοιες τις έκανα πέρα από καιρό γιατί δεν υπάρχει χώρος στο "περιθώριο". 

Εμένα βλέπεις η παρέα μου δε το βρίσκει περίεργο να αράξουμε σ'ένα παρκάκι, να κλέψουμε wifi από την απέναντι πολυκατοικία και να κάνουμε το χαβαλέ μας. Το να κάτσουμε σε μια καφετέρια, να πιούμε κάτι in και να ακούσουμε in μουσική, μπορεί να το κάνουμε, αλλά δε μας λείπει κιόλας άμα αποφασίσουμε για κάτι άλλο. Τις προάλλες άραζα με την αδερφή ψυχή μου σε ένα παγκάκι με μπύρες και βγάζαμε τα εσώψυχά μας. Εσύ την "αδερφή ψυχή" σου (δηλαδή αυτή που φασώνεις γιατί θέλει να τη μπει στην παρέα σας) δε θα την πήγαινες εκεί. Γι'αυτό εσένα έχει εισαγωγικά κι εμένα όχι. Γιατί εμένα οι φίλοι μου θεωρούν το να μαζευτούμε όποτε μπορέσουμε σ'ένα σπίτι ή σ'ένα νετ και να λιώσουμε τη ζωή μας απασχόληση, ενώ εσείς πρέπει ντε και καλά να πιείτε να κάνετε κάποια "καφρίλα" του στυλ "Χέζω στο πάρκο γιατί είμαι πρωτόγονος και δεν ξέρω τι πάει να πει τουαλέτα!" και τάχα μου να πείτε τι ωραία που είναι η ζωή με τα λεφτά του μπαμπά και της μαμάς. Όταν γυρίζω στο σπίτι όμως εγώ κι οι άλλοι άφραγκοι που μόλις αναλύσαμε το γιατί είμαστε άφραγκοι χρησιμοποιώντας το μυαλό μας κι όχι μαλακίες του τύπου "'Ετσι είναι η ζωή αδερφέ!", είμαστε πιο χαρούμενοι. Τυχαίο? Και δε σου λέω ότι δεν κάνουμε κι εμείς καφρίλες κι ανωριμότητες. Τις προάλλες κλείσαμε ένα δρόμο με σκουπιδοκάδους. Μόνο που εμείς δεν έχουμε να αποδείξουμε κάτι σε κανέναν.

Είμαστε και λίγο πιο ντόμπροι εδώ που τα λέμε έτσι? Άμα είσαι μαλάκας σου το λέμε κι επιμένουμε κιόλας. Εσύ το κρατάς για να το ψιθυρίζεις και να ασχολείσαι όταν δεν έχεις με τι άλλο να επιβληθείς στα γκομενάκια. Τα ίδια γκομενάκια τα οποία τσεκάρουμε και σχολιάζουμε ανηλεώς, ενώ εσύ δήθεν ντρέπεσαι εκτός πάλι όταν το ψιθυρίζεις. Κι αυτές ίσως και να θίγονται. Διότι αν η άλλη τα πετάξει όλα έξω εσύ πρέπει να κάνεις τον τζέντλεμαν. Αν σου το παίζει δήθεν ανοιχτή και σεξουαλικά προχώ εσύ θα κάνεις τον παπά. Όλα φυσιολογικότατα.

Άσε που σε τσαντίζει η ιδεολογία μου και μας. Γιατί εμείς πιστεύουμε και σε κάτι. Εσύ αγαπάς μια "Ελλάδα" γιατί έτσι σου έμαθαν. Να τη χέσω την Ελλάδα άμα είναι να ανήκει σε άτομα σαν κι εσάς. Οι "Έλληνες" που καλοπερνάνε γιατί έτσι πρέπει. Να γαμηθούν οι ξένοι με τα καλύτερα συστήματα και τα πιο οργανωμένα κράτη. Να γαμηθούν οι μετανάστες που ήρθαν από χώρες που έγιναν τα μπουρδέλα που κινδυνεύεις να γίνεις εσύ. Να γαμηθούν οι πούστηδες που θέλουν και να παντρεύονται, διότι τίποτα δεν είναι πιο λογικό από το να σε δω στα 20 σου να παντρεύεσαι 80χρονη για να της φας τα λεφτά διότι αυτό είναι η "μαγκιά" σου. Εγώ δεν καψουρεύομαι να ακούω Βέρτη, Οικονομόπουλο και Κιάμο. Να γαμηθεί η καψούρα. Εγώ ερωτεύομαι κι ακούω Arctic Monkeys, 3 Doors Down, Πυξ Λαξ και Μποφίλιου. Για να διασκεδάζω γουστάρω Dilated Peoples Guns 'n' Roses, Wu-Tang και 2Pac, όχι Stan, Γκάνο και Παντελίδη. Α γαμήσου που το μόνο που ξέρεις από το Πάσχα είναι το αρνί μαλάκα. Θεωρώ τους Scorpions και τους AC/DC πιο κλασικούς από το Σφακιανάκη και τον Πλούταρχο κι εσύ α γαμήσου.

Α γαμήσου που το μόνο game που ξέρεις είναι το Pro ή το LoL γιατί στο έμαθαν στο Net που πήγαινες κάποτε στα κρυφά. Α γαμήσου που ξέρεις τον Ελύτη μόνο επειδή πήγες θεωρητική. Α γαμήσου που διασκεδάζεις στα μπουζούκια και είσαι και περήφανος, κλαρινογαμπρέ. Α γαμήσου που έκανες το tattoo μόδα, μέχρι να το μετανιώσεις στα 40. Αν στο περιθώριο είναι άνθρωποι που απολαμβάνουν απλά αυτό που τους αρέσει, χωρίς να σου δίνουν λογαριασμό, τότε να εύχεσαι να ήσουν στο περιθώριο. Αν η μόδα που πρέπει να ακολουθήσω για να γίνω αποδεκτός από την πλειοψηφία είναι να σαπίσω μέχρι τον πυρήνα και να γίνω
μια ψεύτικη εικόνα γιατί έτσι με θέλουν οι πολλοί, να την ακολουθήσουν οι πολλοί. Εγώ κι όσοι είναι δίπλα μου ξέρουν να επιλέγουν, ξέρουν να ξεχωρίζουν και σε έχουν ολίγον τι γραμμένο. Α γαμήσου λοιπόν...