Ναι, ναι, πάνε 6 μήνες πάνω κάτω το ξέρω. Δεν έχω ιδέα αν θα βγει καλό αυτό εδώ, αν θα έχει πλάκα ή αν θα είναι έστω και στο ελάχιστο, ενδιαφέρον. Αλλά οφείλω να αναλύσω το λόγο για τον οποίον δεν έχω καθίσει τον κώλο μου κάτω να γράψω ένα άρθρο της προκοπής.
Με έμπνευση το γεγονός ότι μόλις τελείωσαν οι Πανελλήνιες και τόσα παιδιά θα απολαύσουν την πολυπόθητη ελευθερία τους και την είσοδό τους στο πανεπιστήμιο, είπα κι εγώ να ρίξω λίγη σαντιγί πάνω από το brownie που ετοιμάζεστε δικαίως να απολαύσετε λαίμαργα. Διότι ομολογουμένως ο λόγος που δε γράφω πια στο blog είναι κατά 65% το Πανεπιστήμιο. Το άλλο 35% είναι ότι όντας σε μια σοβαρή σχέση περίπου 9 μηνών τώρα και υπάρχει ένας άνθρωπος που είναι πρόθυμος να με ακούει να του αραδιάζω άρθρα (προφορικά βεβαίως) για όλα τα ψυχολογικά μου και πιστέψτε με, αρκεί.
So, ναι! Μπήκα κι εγώ στο Πανεπιστήμιο πέρσι. Και όχι σε όποιο κι όποιο πανεπιστήμιο. Στο Πα.Πει, στην πληροφορική. Από το προαναφερθέν 65%, το 15% το δίνω στο ότι έγινα φοιτητής της πληροφορικής. Η ζωή μου περιστρέφεται γύρω από games, κώδικα και οτιδήποτε άλλο βλέπετε να αναλύουν εκείνοι οι καμμένοι στο 9GAG. Το αποτέλεσμα; Έχω μετατραπεί σ'ένα κινούμενο meme που εκσφενδονίζει αστεία για το League Of Legends, καμενιές για διάφορες σειρές, το πόσο άσχετη είναι η Sakura στο Naruto, κλπ. Επομένως, όταν δε διαβάζω κάποιο άρθρο για κάποιο νέο αίσχος για τη Χρεισή Αβγοί, αλλά πως να χτίσω τον Corki για να παίξω ADC, χάνω λίγο σε έμπνευση.
Αλλά ο βασικότερος λόγος που έλειψα τόσο καιρό από το blog είναι το μεγαλύτερο καλό που μπορεί να σου προσφέρει το Πανεπιστήμιο. Τη δυνατότητα της επιλογής. Μπαίνεις σε έναν καινούριο κόσμο, που συγκριτικά με το σχολείο είναι πιο ελεύθερος και καλύτερος μιας και ασχολείσαι σχεδόν αποκλειστικά με αυτό που σε ενδιαφέρει. Το αποκορύφωμα είναι το γεγονός πως ανήκεις σε ένα αμφιθέατρο 200 περίπου ατόμων και ΜΠΟΡΕΙΣ ΠΙΑ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΕΙΣ ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΑΡΕΑ ΚΑΙ ΘΑ ΜΙΛΑΣ. Μπαζο/Πουτανάκι ισχυρίζεται πως θέλει να γνωρίσει αλήτη από τον Κορυδαλλό/Νίκαια/Αιγάλεω και θεωρεί τον Κασιδιάρη ωραίο άντρα και της αρέσει που είναι μπρούταλος; ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΕΙΣΑΙ! Πλουσιόπαιδο που κυκλοφορεί λες και το έχει χορηγήσει η Apple και περνάει τα μαθήματα με φροντιστήρια ή επειδή ο πατέρας του είναι κολλητός με τον καθηγητή; ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΕΙΣΑΙ! Καμένος με D&D και άλλο retro-gekky πράγματα που σε πρήζει αλλά δεν είναι χρήσιμος σε τίποτα; ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΕΙΣΑΙ! Γενικά, βγαίνεις με όποιον θες για το καφέ σου, για το Tichu σου, για το ποτάκι σου και πρόβλημα κανένα. Δεν υπάρχει ούτε υποχρέωση ούτε τίποτα, όλα χαλαρά.
Δεν είσαι πια σε τάξη με 25 άτομα που έχουν εκείνο το σπαστικό attitude του είμαστε όλοι ένα. Δεν είσαι υποχρεωμένος να σε τραμπουκίζουν και να κάθεσαι να σου το παίζουν ιστορία οι κλαρινοφασίστες που είναι και οι "μούρες" μη χέσω. Δεν έχεις λόγο να ακούς και να δέχεσαι το κάθε πουτανάκι να στο παίζει ηθικό στοιχείο και ταυτόχρονα να ψήνεται να τον παίξει σε όλους. Δεν υπάρχει πια το αίσθημα της ενότητας σε τέτοιον σιχαμένα υποκριτικό και δεσμευτικό βαθμό. Ούτε "πρέπει" να παίξεις μπάλα με κάποιον, ούτε "πρέπει" να βγείτε, ούτε "πρέπει" να πάτε για μπάνιο. Είναι ο καθένας για την πάρτη του και δεν υπάρχουν υποχρεώσεις.
Συν τοις άλλοις (πως τα λέω ο άτιμος ε;) σε ενοχλούσαν όλοι αυτοί οι τύποι από το λύκειο; Μπορείς να τους αποφύγεις! "Αχ τι κρίμα ρε, θα βγω με τα παιδιά από τη σχολή σήμερα." ή "Ε μωρέ έχει γενέθλια ένα παιδί από τη σχολή και θα βγούμε να τα πιούμε." Επομένως, όταν δεν έχω να ασχοληθώ με όλα τα γελοία αποβράσματα που είχαν βεβηλώσει την εφηβική και μαθητική ζωή μου, που αποτελούσαν πηγή έμπνευσης για τόσα άρθρα, πως να γράψω μετά με λες;
Εν ολίγοις (όλο κολπάκια είμαι σήμερα), το Πανεπιστήμιο με έχει βελτιώσει πολύ και στο να βγάζω τα εσώψυχά μου και στο να μη δημιουργούνται καινούργια. Πολύ λιγότερα προβλήματα, πολύ πιο ουσιαστικά προβλήματα, λιγότερος θυμός, λιγότερα κόμπλεξ και καλύτερη ζωή. Ευελπιστώ πως για όλους θα είναι μια τόσο ωφέλιμη και χρήσιμη εμπειρία όσο και για'μένα.
Με έμπνευση το γεγονός ότι μόλις τελείωσαν οι Πανελλήνιες και τόσα παιδιά θα απολαύσουν την πολυπόθητη ελευθερία τους και την είσοδό τους στο πανεπιστήμιο, είπα κι εγώ να ρίξω λίγη σαντιγί πάνω από το brownie που ετοιμάζεστε δικαίως να απολαύσετε λαίμαργα. Διότι ομολογουμένως ο λόγος που δε γράφω πια στο blog είναι κατά 65% το Πανεπιστήμιο. Το άλλο 35% είναι ότι όντας σε μια σοβαρή σχέση περίπου 9 μηνών τώρα και υπάρχει ένας άνθρωπος που είναι πρόθυμος να με ακούει να του αραδιάζω άρθρα (προφορικά βεβαίως) για όλα τα ψυχολογικά μου και πιστέψτε με, αρκεί.
So, ναι! Μπήκα κι εγώ στο Πανεπιστήμιο πέρσι. Και όχι σε όποιο κι όποιο πανεπιστήμιο. Στο Πα.Πει, στην πληροφορική. Από το προαναφερθέν 65%, το 15% το δίνω στο ότι έγινα φοιτητής της πληροφορικής. Η ζωή μου περιστρέφεται γύρω από games, κώδικα και οτιδήποτε άλλο βλέπετε να αναλύουν εκείνοι οι καμμένοι στο 9GAG. Το αποτέλεσμα; Έχω μετατραπεί σ'ένα κινούμενο meme που εκσφενδονίζει αστεία για το League Of Legends, καμενιές για διάφορες σειρές, το πόσο άσχετη είναι η Sakura στο Naruto, κλπ. Επομένως, όταν δε διαβάζω κάποιο άρθρο για κάποιο νέο αίσχος για τη Χρεισή Αβγοί, αλλά πως να χτίσω τον Corki για να παίξω ADC, χάνω λίγο σε έμπνευση.
Αλλά ο βασικότερος λόγος που έλειψα τόσο καιρό από το blog είναι το μεγαλύτερο καλό που μπορεί να σου προσφέρει το Πανεπιστήμιο. Τη δυνατότητα της επιλογής. Μπαίνεις σε έναν καινούριο κόσμο, που συγκριτικά με το σχολείο είναι πιο ελεύθερος και καλύτερος μιας και ασχολείσαι σχεδόν αποκλειστικά με αυτό που σε ενδιαφέρει. Το αποκορύφωμα είναι το γεγονός πως ανήκεις σε ένα αμφιθέατρο 200 περίπου ατόμων και ΜΠΟΡΕΙΣ ΠΙΑ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΕΙΣ ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΑΡΕΑ ΚΑΙ ΘΑ ΜΙΛΑΣ. Μπαζο/Πουτανάκι ισχυρίζεται πως θέλει να γνωρίσει αλήτη από τον Κορυδαλλό/Νίκαια/Αιγάλεω και θεωρεί τον Κασιδιάρη ωραίο άντρα και της αρέσει που είναι μπρούταλος; ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΕΙΣΑΙ! Πλουσιόπαιδο που κυκλοφορεί λες και το έχει χορηγήσει η Apple και περνάει τα μαθήματα με φροντιστήρια ή επειδή ο πατέρας του είναι κολλητός με τον καθηγητή; ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΕΙΣΑΙ! Καμένος με D&D και άλλο retro-gekky πράγματα που σε πρήζει αλλά δεν είναι χρήσιμος σε τίποτα; ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΕΙΣΑΙ! Γενικά, βγαίνεις με όποιον θες για το καφέ σου, για το Tichu σου, για το ποτάκι σου και πρόβλημα κανένα. Δεν υπάρχει ούτε υποχρέωση ούτε τίποτα, όλα χαλαρά.
Δεν είσαι πια σε τάξη με 25 άτομα που έχουν εκείνο το σπαστικό attitude του είμαστε όλοι ένα. Δεν είσαι υποχρεωμένος να σε τραμπουκίζουν και να κάθεσαι να σου το παίζουν ιστορία οι κλαρινοφασίστες που είναι και οι "μούρες" μη χέσω. Δεν έχεις λόγο να ακούς και να δέχεσαι το κάθε πουτανάκι να στο παίζει ηθικό στοιχείο και ταυτόχρονα να ψήνεται να τον παίξει σε όλους. Δεν υπάρχει πια το αίσθημα της ενότητας σε τέτοιον σιχαμένα υποκριτικό και δεσμευτικό βαθμό. Ούτε "πρέπει" να παίξεις μπάλα με κάποιον, ούτε "πρέπει" να βγείτε, ούτε "πρέπει" να πάτε για μπάνιο. Είναι ο καθένας για την πάρτη του και δεν υπάρχουν υποχρεώσεις.
Συν τοις άλλοις (πως τα λέω ο άτιμος ε;) σε ενοχλούσαν όλοι αυτοί οι τύποι από το λύκειο; Μπορείς να τους αποφύγεις! "Αχ τι κρίμα ρε, θα βγω με τα παιδιά από τη σχολή σήμερα." ή "Ε μωρέ έχει γενέθλια ένα παιδί από τη σχολή και θα βγούμε να τα πιούμε." Επομένως, όταν δεν έχω να ασχοληθώ με όλα τα γελοία αποβράσματα που είχαν βεβηλώσει την εφηβική και μαθητική ζωή μου, που αποτελούσαν πηγή έμπνευσης για τόσα άρθρα, πως να γράψω μετά με λες;
Εν ολίγοις (όλο κολπάκια είμαι σήμερα), το Πανεπιστήμιο με έχει βελτιώσει πολύ και στο να βγάζω τα εσώψυχά μου και στο να μη δημιουργούνται καινούργια. Πολύ λιγότερα προβλήματα, πολύ πιο ουσιαστικά προβλήματα, λιγότερος θυμός, λιγότερα κόμπλεξ και καλύτερη ζωή. Ευελπιστώ πως για όλους θα είναι μια τόσο ωφέλιμη και χρήσιμη εμπειρία όσο και για'μένα.
