Μαθήματα

"Η ζωή μου μ'έχει μάθει να κρατάω πισινές
  Να προγραμματίζω τ'αύριο μ΄εμπειρίες χθεσινές
  Κι όσα έμαθα απ'αυτές τις μέρες μου τις λιγοστές
  Θα προσπαθήσω να σου πω μες τις επόμενες γραμμές"

Ναι ομολογουμένως ίσως και να έκλεψα την ιδέα να ανοίξω το άρθρο μου με στίχους του ΡΦ από ένα άλλο εξίσου καταπληκτικό blog (για link με ρωτάς και σου στέλνω). Και πριν ξεκινήσουμε μια σημαντική προειδοποίηση. Το άρθρο αυτό ίσως φανεί βαρύ, καταθλιπτικό, προκαλέσει εφύδρωση των ματιών και μπορεί να βγάζει κόμπλεξ, ανασφάλειες ή μια ηλίθια αισιοδοξία. Διάβασέ το ήρεμα και επικεντρώσου στο νόημα.

Ποιο είναι το νόημα είναι η επόμενη ερώτηση. Το νόημα είναι να μοιραστώ αυτά που έμαθα μέσα από διάφορες εμπειρίες που είχα κατά τη διάρκεια της ζωής μου και με βοήθησαν να αναθεωρήσω αρκετά για τη ζωή μου ελπίζοντας να κάνουν το ίδιο και για'σένα.

Ας ξεκινήσουμε από κάτι πολύ βασικό και πιο απλό από τα υπόλοιπα. Σίγουρα κάποια στιγμή θα γνωρίσεις έναν άνθρωπο στη ζωή σου, που θα τον αγαπήσεις, θα του προσφέρεις ότι είσαι κι ότι έχεις και για αντάλλαγμα θα πάρεις πίσω μόνο πίκρα, πόνο και στεναχώρια. Η πιο λογική αντίδραση είναι να σπαστείς να τον μισήσεις και να φύγεις. Η πουτάνα η αγάπη όμως δε σε αφήνει πάντα να σκεφτείς έτσι. Σε κάνει να νοιάζεσαι και να μη θες να τον αφήσεις να φύγει έτσι, να τον κρατήσεις στη ζωή σου. Δε θα σου πω αν πρέπει να το κάνεις ή όχι, δεν είμαι σε θέση. Ούτε ότι άμα το κάνεις θα πρέπει ντε και καλά να συγχωρέσεις όλα όσα έγιναν. Πρέπει όμως να καταλάβεις και να αποδεχτείς (όχι να συμβιβαστείς γιατί όλα θα πάνε κατά διαόλου) ότι για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα η ζωή σου θα γίνει ένας εφιάλτης. Κι αυτό γιατί πλέον υπάρχει κάποιος που μόνιμα σε στεναχωρεί και σε βασανίζει μέσα στη ζωή σου. Κάποιος που όση αγάπη και να δώσεις δεν ανταποκρίνεται κι όσο κι αν του δείχνεις ότι είναι λάθος αυτό που κάνει κι ότι αναλώνεται σε ανούσια πράγματα, δε σε ακούει. Σκατά ε? Θα χρειαστείς πολύ δύναμη για να τα βγάλεις πέρα σε μια τέτοια κατάσταση. Δύναμη να μπορείς να αποδεχτείς το γεγονός πως νιώθεις καλά όταν είναι καλά και άσχημα όταν είναι άσχημα, χωρίς να ισχύει το αντίστροφο (χωρίς διπλή συνεπαγωγή δηλαδή). Θέλει τεράστια δύναμη κι αν δεν μπορείς να τη διοχετεύσεις αυτή τη δύναμη δε θα αντέξεις.

Που θα τη βρεις τη δύναμη? Ίσως και πουθενά θα νομίζεις. Γιατί ο πούστης ο κόσμος είναι σκληρός, πολύ σκληρός. Ιδίως όταν είσαι λίγο διαφορετικός. Όχι να πετάς ή να διαβάζεις τις σκέψεις των άλλων. Τότε θα έμπαινες στους X-Men κι όλα καλά. Το μόνο που χρειάζεται είναι να είσαι λίγο πιο έξυπνος και λίγο πιο ώριμος από τους γύρω σου και ιδιαίτερα τους συνομίλικούς σου. Πόσο μάλλον να έχεις δυο ενδιαφέροντα λίγο πιο alternative από τα γούστα τους. Να είσαι δηλαδή άνθρωπος κι όχι αριθμός σαν κι αυτούς. Είναι λίγοι αυτοί που θέλουν να καταλάβουν τη διαφορετικότητα σου και ως επί το πλείστον είναι κι αυτοί διαφορετικοί. Οι υπόλοιποι (που είναι και οι περισσότεροι) δε θέλουν να την καταλάβουν, αλλά καταλαβαίνουν ένα πράγμα. Είναι καλύτερο να είσαι διαφορετικός. Και γι'αυτό το λόγο σε φοβούνται και σε περιορίζουν κι εσύ κλείνεσαι στο περίφημο περιθώριο που έλεγα τις προάλλες. Αλλά μέχρι να μάθεις να εκτιμάς το περιθώριο, πρέπει να αντιμετωπίσεις πίκρες και θα σου στερήσουν οι καριόληδες πολλά (θυμήσου όταν έγραφα για εχθρούς). Μην πτοείσαι όμως όσο δύσκολα κι αν είναι τα πράγματα. Η διαδρομή για την ευτυχία πρέπει να είναι δύσκολη για να αξίζει ο προορισμός. 

Γιατί η ζωή μας φίλε πάντα έχει ένα νοήμα. Μην το απορρίπτεις αυτό και μην την πετάξεις εύκολα και γρήγορα σε όσα σκατά κι αν πέσεις. Πάντα υπάρχει κάτι να πιαστείς και να τραβηχτείς και να βγεις από'κει. Μπορεί να είναι η οικογένειά σου, οι φίλοι σου, το ταίρι σου. Ακόμα κι ένας ψυχολόγος ή ένας Ιερέας/Μοναχός. Αρκεί να μην είναι κάτι που σε βλάπτει όπως πρέζα, αλκόολ και τα συναφή. Ο καθένας έχει τον άνθρωπό του. Βρες τον, μίλα του. Ο άνθρωπος σου είναι, υπάρχει για να σε βοηθάει. Είναι το σωσίβιό σου. Μίλα και βγάλε τον πόνο σου σ'αυτόν. Γιατί άμα το κρατάς μέσα σου θα σε πάει σε ακόμα χειρότερα μονοπάτια (δες όταν σου μίλαγα για Ψυχολογία και Απώλεια). Δώσε την ευκαιρία στον άνθρωπό σου να σε βοηθήσει και θα βρεις το έναυσμα για κάτι καλύτερο. Το λέει κι ο Mos Def στο Cream Of The Planet: 
"Baby what's happenin'?
  Listen, life is fantastic
 Beautiful and tragic
 Plain, classic"

Και με βάση αυτά καταλήγουμε στο βασικότερο μάθημα. Μη φοβάσαι να δώσεις και να προσπαθήσεις για κάτι. For any-fucking-thing that feels worth giving or trying. Ειλικρινά για οτιδήποτε νιώθεις πως αξίζει. Να μην περιμένεις πάντα να πάρεις πίσω με την πρώτη ή αυτό που θα πάρεις να είναι αυτό που θες. Μπορεί και να είναι αλλά εσύ μην το περιμένεις αυτό. Δε δουλεύει το σύστημα έτσι τις περισσότερες φορές. Τις περισσότερες φορές θα νιώσεις πως δεν άξιζε να δώσεις και πως δεν εκτιμάνε αυτό που έδωσες. Είναι απλό: ή ξέρουν πόσα μπορείς πραγματικά να δώσεις και σε κάνουν να δώσεις κι άλλα ή είναι αχάριστοι. Δε θα μπορέσεις να τους ξεχωρίσεις. Θα το μάθεις στο τέλος όταν οι πρώτοι θα μείνουν και οι δεύτεροι θα φύγουν. Θα κερδίσεις και στις δύο περιπτώσεις. Γιατί πάντα κάτι κερδίσεις σε όλες τις εμπειρίες της ζωής σου. Πάντα κάτι αποκτάς και κάτι μαθαίνεις. Κι όταν φτάσει η ώρα να λάβεις πίσω, με τόσα που θα έχεις μάθει, θα το εκτιμήσεις πολύ περισσότερο αυτό που σου δίνεται. Γιατί κι εγώ προσπάθησα για τελειωμένες καταστάσεις κι ανθρώπους που δεν ανταποκρίθηκαν και με πλήγωσαν. Αν δεν πονέσεις δε θα μάθεις, αν δεν πέσεις δε θα σηκωθείς κι αν δεν κοπιάσεις δε θα γίνεις καλύτερος. Και τώρα έμαθα, σηκώθηκα, έγινα καλύτερος κι επιτέλους πήρα πίσω κι είμαι ευτυχισμένος. Γιατί όση πίκρα κι αν είχε το παρελθόν ένα βλέμμα της και μόνο στο παρόν τα κάνει όλα καλύτερα.

Κι ίσως για σένα να μην είναι το βλέμμα της/του. Να είναι οτιδήποτε άλλο. Δε μιλάω μόνο για έρωτες, σου είπα παντού μπορείς να βρεις αυτό που σου λείπει και χρειάζεσαι. Αυτά ήθελα να σου πω. Γιατί τώρα που μπορώ να σου πω με βεβαιότητα πως είμαι καλά θέλω να γίνεις κι εσύ καλά κι ελπίζω αυτά που σου έιπα να σε βοηθήσουν. Γιατί άμα κι εσύ νιώθεις λίγο διαφορετικός, άμα νιώθεις πως έχεις τραβήξει περισσότερα ζόρια απ'ότι σου αξίζουν, άμα νιώθεις πως οι καριόληδες σου στέρησαν αυτά που άξιζες τότε αξίζεις κι εσύ το φως και μακάρι αυτά που έμαθα και σου λεώ να σε βοηθήσουν να το βρεις. 
"Πες το σοφία ή αλλιώς αδυναμία της στιγμής και να ακούσω τις δικές σου περιμένω."