Καθηγητές

Ω, Θεοί ήρθε η ώρα της δικαίωσης! 

Ώρα να μιλήσουμε για τους ανθρώπους που ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για τη συναισθηματική κατάσταση μας από τις 8 μέχρι τις 2 περίπου. Για τους θρύλους που μας χαρίζουν αστείρευτες στιγμές γέλιου, θλίψης, οργής, άγχους και και και... Τα άτομα που πλαισιώνουν την μεγαλύτερη κοινωνική μάστιγα: την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ! Όπως προσδίδει ο τίτλος το άρθρο είναι για τους πολυλατρεμένους/μισητούς καθηγητές. Μη μου αγχώνεστε δε θα είναι ένα άρθρο τύπου Μπραφ, είναι βασισμένο σε προσωπικές απόψεις και εμπειρίες και όποιος διαφωνεί ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΚΛΑ... ώπα είπαμε δε θα είναι τύπου Μπραφ. Οπότε όποιος διαφωνεί το συζητάμε και βλέποντας και κάνοντας από'κει και πέρα.

Κατ'αρχάς ας μη τα ισοπεδώνουμε όλα. Υπάρχουν καλοί καθηγητές. Μην πιστεύετε όσους σας λένε το αντίθετο. Απλά το παίζουν "επαναστάτες" και "αλάνια" και σκατά με φράουλες. Ο καλός καθηγητής είναι πρώτα απ'όλα επαγγελματίας. Είναι ο άνθρωπος που έρχεται να διδάξει και θα διδάξει σωστά.Ξέρει όμως και πότε να χαλαρώσει την τάξη του, να κάνει την πλάκα του και να δώσει γνώσεις πέρα από το αντικείμενο του, γνώσεις απαραίτητες που (συγχωρέστε μου το κλισέ) δεν υπάρχουν στα βιβλία. Τέλος βρίσκονται πάντα κοντά στα παιδιά και τα βοηθούν σε οποιοδήποτε πρόβλημα ενδοσχολικό και εξωσχολικό. Το δυστυχές είναι πως στα δημόσια σχολεία δεν έχουμε πολλούς τέτοιους καθηγητές μιας και προτιμούν να μην μπουν στη νοοτροπία του Δημοσίου Υπαλλήλου και αρκετοί βρίσκονται σε φροντιστήρια.

Υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα με τέτοιου τύπου καθηγητές. Ιδιαίτερα αυτοί των θετικών επιστημών είναι ολίγον τι καμμένοι με την επιστήμη τους και έχουν λίγο πρόβλημα με το γεγονός ότι εμείς δεν ανταποκρινόμαστε στον ενθουσιασμό αυτό. Αλλά αν δεν υπάρχει ιστορικό ψυχασθένειας από πίσω δεν υπάρχει τίποτα να φοβόμαστε. Το πρόβλημα είναι πως αυτοί έχουν μονίμως όρεξη να μεταλαμπαδεύσουν τη γνώση τους ενώ εσύ όχι. Έτσι το μάθημα μπορεί να αποβεί ιδιαίτερα δυσάρεστη και υπνωτική εμπειρία. Το συμπέρασμα: δε τους βρίσκεις σχεδόν πουθενά.

Ενδιάμεση κατάσταση αποτελούν εκείνοι οι καθηγητές που μας αφήνουν παγερά αδιάφορους. Αυτοί είναι οι καθηγητές που ξέρουν πως το μάθημα τους είναι παντελώς αδιάφορο στους μαθητές γι'αυτό και το παίρνουν ήρεμα και δεν ενοχλούν ούτε ενοχλούνται.

Και από'δω και πέρα το χάος.

Αρχίζει το αίσχος που για κάποιον απροσδιόριστο λόγο προτιμώ από τη θετική κατάσταση. 

Let the games begin!

Αρχικά ας πάρουμε τα κόμπλεξ. Δε θα καταλάβω ποτέ γιατί όλοι αυτοί που απεχθάνονται τη νεολαία και τη μουσική, τις απόψεις της 

και ότι άλλο σχετικό με αυτή γίνονται καθηγητές. Δηλαδή πιστεύεις ότι δεν αξίζω το κινητό μου, το PC μου τα ρούχα μου και τα γυαλιά ηλίου μου, αλλά αξίζω τις γνώσεις που μου δίνεις οι οποίες δεν αξίζουν ούτε το βάρος όλων των παραπάνω σε χρυσάφι, αλλά πολύ περισσότερο. Λυπάμαι προφέσσορες και προφεσσορίνες 

αλλά μπερδεύτηκα. Όπως επίσης με μπερδεύει και το άλλο. Γιατί με αποκαλείς αμόρφωτο στο ίδρυμα στο οποίο έχεις αναλάβει την ευθύνη ΕΣΥ να με μορφώσεις να με αποκαλείς προσβλητικά και κοροϊδευτίκα κάτι το οποίο πρέπει να αλλάξεις.

Θανάσιμο συνδυασμό αποτελεί ο συνδυασμός του παραπάνω με τη νοοτροπία του Ελληνικού Δημοσίου. Φαντάζομαι πως όσων οι γονείς έχουν τη στοιχειώδη ευγένεια να σέβονται τη δουλειά τους δεν κάνουν στο χώρο εργασίας τους τα παρακάτω:

α)Να κυκλοφορούν αγέρωχοι πέρα δώθε μ'ένα φραπέ στο χέρι

β)Να πηγαίνουν στη δουλειά τους 20 και παραπάνω λεπτά αργοπορημένοι γιατί έτσι γουστάρουν.

γ)Να καπνίζουν όποτε και όπου γουστάρουν

δ)Να μη σέβονται την περιουσία του εργασιακού χώρου τους

και ε)Να μιλούν προσβλητικά σε συναδέλφους και κατώτερα μέλη του προσωπικού.

Τις παρανομίες τις αφήνω για κάποιο άλλο άρθρο το οποίο πιθανώς να γράψω κάποια στιγμή στο μέλλον.

Αυτό όμως που στην ουσία εκνευρίζει όλους ΜΑ όλους τους μαθητές

είναι το πως όλα αυτά εκτονώνονται προς εμάς. Ότι νεύρα, προβλήματα, απωθημένα και ψυχολογικά έχει ο καθηγητής θα βγουν με τη μορφή συμπαθειών/αντιπαθειών, βρισιδίων, αδίκων τιμωριών και σε ακραίες περιπτώσεις βιοπραγιών. Και φυσικά εσύ όποιο πρόβλημα και αν έχεις, πρέπει να εμφανιστείς στην τάξη με διάθεση ηλιαχτίδας και να αφήσεις όλα τα προβλήματα πίσω σου. Φυσικά δεν υπάρχει η περίπτωση που θα ξεσπάσεις ψυχολογικά. Γιατί εσύ είσαι ένας κοινός αμόρφωτος μαθητής και πρέπει να τιμωρηθείς επειδή αποζητάς την ισότητα με τους καθηγητές, οι οποίοι απαιτούν το σεβασμό σου ενώ εσύ πρέπει να κερδίσεις το δικό τους με την αξία σου.


Και για να κλείσω να μην ξεχάσω την περίπτωση των κομματόσκυλων. Υπάρχουν τέτοιοι που αντιπροσωπεύουν οποιοδήποτε σχεδόν κόμμα ή πολιτική αντίληψη. Το πρόβλημα δεν είναι το κόμμα. Το πρόβλημα είναι πως προπαγανδίζουν τα παιδιά εκμεταλλευόμενοι το γεγονός πως δεν έχουν πολιτική συνείδηση και την ανάγκη να τη δούμε επαναστάτες και σκεπτικιστές των πάντων. Δυστυχώς και για το λόγο αυτό πολλοί από μας δεν τους καταλαβαίνουν και καταλήγουν να κολλάνε αφίσες και να μοιράζουν φυλλάδια.


Το θέμα είναι αμφιλεγόμενο και είμαι σίγουρος πως πολλοί θα είναι υπέρ μου απλά και μόνο επειδή κράζω καθηγητές. Γι'αυτό να μην αμφισβητείτε απερίσκεπτα μόνο και μόνο για να παίξετε τους αντικομφορμιστές και μετά να ξεζουμίσετε το μισθό των γονιών σας αλλά βάλτε το ρημάδι το μυαλό σας να δουλέψει.