Σκέψεις

Σήμερα γυρίζοντας από το φροντιστήριο πρόσεξα πως υπήρχε απίστευτη ησυχία στο δρόμο. Λένε πως ησυχία υπάρχει μόνο πριν από μεγάλη καταιγίδα. Δεν το πιστεύω. Η ησυχία πιστεύω έρχεται όταν κάτι τελειώνει. Σήμερα τελειώνει ο χειμώνας και αρχίζει η άνοιξη. Μα παρά την τόση ομορφιά που είχε αυτή η ημέρα, εγώ έκανα άσχημες σκέψεις. Κι αυτό γιατί σκεφτόμουν ένα άλλο τέλος. Το τέλος που βιώσαμε εμείς οι δύο πριν από καιρό. Κι εκείνο το βράδυ είχε ησυχία, τόση που ακούγαμε ο ένας τους λυγμούς του άλλου με δεν κοιταζόμασταν καν. Απλά πήρε ο καθένας το δρόμου του και δυστυχώς τα μονοπάτια μας διασταυρώθηκαν ξανά ουκ ολίγες φορές.

Δεν θα έπρεπε να γράφω αυτό το κείμενο απόψε. Είμαι σίγουρος πως δεν αξίζει τον κόπο ή τουλάχιστον έτσι θα μου πουν. Μα έπειτα απ'όσα συνέβησαν, προσπαθώ κάθε φορά να τα βγάλω από τη μνήμη και το μυαλό μου γιατί θα με ξαναστοιχειώσουν. Αυτή τη φορά είναι αυτό το κείμενο, άλλη φορά μια κουβέντα με κάποιον καλό φίλο, άλλοτε ο Johnny Walker ή ο Jack Daniels. Το πιο πιθανό είναι πως δε θα δεις ποτέ αυτό το άρθρο, δεν υπάρχει και κανένας άλλος να στο δείξει εκτός από μένα πλέον. Μα δε με νοιάζει. Εγώ θέλω να κάπου να τα πω όλα αυτά, γιατί δεν πρέπει να μείνουν μέσα μου και αυτό ισχύει για τον καθένα. Ας τα πω λοιπόν μπας και ηρεμήσει λιγάκι το κεφάλι μου, γιατί δε μου έφτασαν τα θέματα Άλγεβρας που λούστηκα πριν από κάνα 3ωρο.

Μου λείπεις και δε φοβάμαι να το παραδεχτώ. Ναι μετά από τόσο καιρό και μετά από όσα έχουμε κάνει ο ένας στον άλλον. Δε σταμάτησα να νιώθω έτσι από εκείνη τη στιγμή που με κοίταξες καλά καλά στα μάτια όταν σου είπα "ΟΚ δεν πειράζει, ότι θες εσύ!". Μου είπες πως κανένας άλλος δε στο έχει πει αυτό, στην κατάσταση που βρισκόμασταν εκείνη τη στιγμή. Έτσι απλά άρχισαν όλα. Ήταν υπέροχα και κράτησε αρκετά. Μα μετά εμφανίστηκαν τα εμπόδια. Εγώ από τη θέση που ήμουν ήταν εύκολο να τα νικήσω. Όχι γιατί ήμουν καλύτερος από σένα ή κάτι τέτοιο. Απλά επειδή δεν ήταν τα ίδια για μένα και για σένα. Εσύ πέρασες πιο δύσκολα και χάρηκα πολύ όταν εκείνο το βράδυ μου απέδειξες ότι νίκησες. 

Η νίκη όμως ήταν σύντομη. Έπρεπε να το είχα καταλάβει εκείνο το βράδυ. Ήταν να ανταλλάξουμε δώρα με τελικά απλά έφαγα τα μούτρα μου κι εσύ συνέχισες ακάθεκτη. Να ξέρεις πως δε σε κατηγορώ. Η ευθύνη πέφτει σε μένα που δεν τελείωσα τα πράγματα όταν θα'πρεπε. Ούτως ή άλλως το τέλος δεν είναι εύκολο ακόμη και όταν το θες. Μετά από λίγο καιρό όμως γύρισες. Έπρεπε να ανταλλάξουμε εκείνα τα δώρα. Φυσικά για κάποιο λόγο τον οποίο ακόμη μου φαίνεται αδύνατο να καταλάβω ήθελες να τα διαλύσουμε όλα. Εκείνο το βράδυ είχε τόση ησυχία που άκουγες τα κομμάτια που έπαιζαν στα ακουστικά μου. Το ξέρω, μου το πες. Μα τότε τελείωσαν όλα μια και καλή. Έκανα να συνέλθω καιρό και το έκανα μόνος μου. Όχι για να φανώ ήρωας μα για να μην παρασύρω και τους άλλους σ'αυτό. Δεν υπήρχε ανάγκη γι'αυτό.

Και από τότε... συναντηθήκαμε μερικές φορές... η τελευταία ήταν ότι χειρότερο... φάνηκαν πράγματα που δεν έπρεπε και θα αφήσουν και τους δυο μας σε σκέψεις για πολύ καιρό... ελπίζω την άλλη φορά που θα βρεθούμε να γίνει μια και καλή ότι είναι να γίνει... δεν υπάρχει λόγος να υποφέρουμε άλλο...