Επιστολή

Έρχονται Πανελλήνιες και το blog για τις επόμενες 16 μέρες θα μείνει ανενεργό.  Αποφάσισα όμως να σας αφήσω με κάτι πολύ δυνατό και κάτι που θα βοηθήσει και τους λοιπούς συνεξεταζόμενους. Είμαι σίγουρος πως αρκετοί είχατε την ευκαιρία να διαβάσετε την επιστολή του μαθητή για τις απεργίες που ξετρέλανε πολύ κόσμο. Εάν δεν τη διαβάσατε σας την παραθέτω ακριβώς εδώ (κάντε κλικ στο εδώ). Αφού τη διαβάσετε μπορείτε να προχωρήσετε στο υπόλοιπο του άρθρου αυτού.

Με ενόχλησε πάρα πολύ αυτή η επιστολή, όσο με ενόχλησε και η αντίδραση του κόσμου απέναντι της. Σκέφτηκα λοιπόν ένα κείμενο κλάσικ με βρισιές, επιθετικούς χαρακτηρισμούς και υποτιμήσεις σε αισχρά επίπεδα, αλλά προτίμησα να κρατηθώ όσο γινόταν και αντίθετα σας παραθέτω ένα ένα τα αντεπιχειρήματα που έχω για το περιεχόμενο και τις συνθήκες με τις οποίες γράφτηκε και στάλθηκε αυτή η επιστολή.

1.  Αρχικά σαφώς και θα αμφισβητήσω την αυθεντικότητα της. Αλλά έστω ότι την έγραψε ένας μαθητής της Πρώτης Λυκείου. Το έκανε μόνος του? Δεν το νομίζω. Η επιστολή δυστυχώς παρουσιάζει στοιχεία που δεν ταιριάζουν σε έναν απλό "καλό" μαθητή της Πρώτης Λυκείου. Παρουσιάζει στοιχεία που ταιριάζουν σε έναν μαθητή κατευθυνόμενο. Το λεξιλόγιο καταπέλτης απέναντι στους πολιτικούς που συναντάμε στις πρώτες παραγράφους είναι εντελώς ασυνήθιστο για έναν μαθητή με εκφράσεις όπως "κροκοδείλια δάκρυα" ή το "Θέλετε ο δάσκαλος να είναι παράδειγμα σε μας, αυτοσεβασμού , αξιοπρέπειας μαχητικότητας ή παράδειγμα υποδούλωσης;;;" Και φυσικά το τέλος όπου έχουμε: "Από αύριο κιόλας , καταλήψεις σε όλα τα σχολεία από μαθητές και γονείς για να στηρίξουμε τους δασκάλους μας μ' ένα τραγούδι , ένα σύνθημα : εμπρός να τσακίσουμε τυράννους φασίστες." Εάν σας φαίνεται φυσιολογικό και καθόλου κατευθυνόμενο αυτό, τότε μάλλον κάνω κάτι λάθος. Θα μπορούσα ονοματικά κιόλας να αναφέρω από ποιον πολιτικό χώρο προέρχεται αυτή η έμπνευση (αν και είναι ηλίου φαεινότερον), αλλά θα το αφήσω και αυτό ανώνυμο. Η σχέση αυτή με τα πολιτικά πιστεύω ότι είναι και ο λόγος που διαδόθηκε τόσο γρήγορα η επιστολή αυτή.
2. Τυχαίνει ως επί το πλείστον να μπορώ να ταυτιστώ με τον μαθητή αυτόν στις συνθήκες ζωής. Μπορώ κάλλιστα να δώσω μετρημένες περιστάσεις στη ζωή μου που είναι ακριβώς ίδιες με τις δικές του μία προς μία, αλλά σε αντίθεση με εκείνον προτιμώ να διατηρήσω την αξιοπρέπεια μου και να μην χρησιμοποιώ το συναίσθημα ως τρόπο πειθούς αλλά τη λογική. Θα δώσω όμως κάποιες περιστάσεις για να δούμε μερικά από τα ατοπήματα που υπάρχουν στην επιστολή αυτή.
3. Ο πατέρας μου δουλεύει ταξί. Οπότε όπως και ο πατέρας του μαθητή έτσι και ο δικός μου έχει κατέβει σε απεργίες, έχει δεχθεί την κοινωνική κατακραυγή και την επίθεση των ΜΜΕ και φυσικά δουλεύει 15 ώρες τη μέρα για ψίχουλα. Δεν απειλήθηκε με επιστράτευση αλλά απειλήθηκε με τον εκμηδενισμό της αξίας του ταξί και την απελευθέρωση του επαγγέλματος, που μόνο αρνητικά αποτελέσματα έχει για τον κλάδο. Εγώ λοιπόν όσο συζητούσα με τον πατέρα μου το θέμα των εκπαιδευτικών, γιατί καταλήξαμε να συμφωνούμε ότι η απεργία μέσα στις Πανελλήνιες δεν είναι σωστός τρόπος αντίδρασης? Και πριν προτρέξει κανείς λανθασμένα, δε συμφωνώ πάντα με τον πατέρα μου και είναι λογικό αυτό.
4. Επαναλαμβάνω ότι αντιμετωπίζω τις ίδιες δυσκολίες με τον μαθητή αυτόν σε θέματα οικονομικά. Μόνο που δεν το δραματοποιώ και δεν ισχυρίζομαι πως "δεν μπορώ να αγοράσω βιβλία από το παζάρι". Αντιθέτως βάζω προτεραιότητες και σκέφτομαι πριν ξοδέψω. Κι εγώ δεν έχω πάρει ένα ρούχο από πέρσι τον Ιανουάριο αλλά έμαθα να αρκούμαι σε αυτά που έχω δεν κάθομαι να κλαφτώ στους πάντες. Θα πάω και εκδρομή στο εξωτερικό γιατί προνόησα και το έβαλα στόχο. Όχι επειδή είμαι εκατομμυριούχος. Και για να το δούμε και κυριολεκτικά, τα βιβλία στα παζάρια είναι υπερβολικά φθηνά για να μην μπορείς να τα αγοράσεις. Ο σκοπός είναι να προσπεράσουμε τα εμπόδια, όχι να κολλήσουμε σε αυτά.
5. Επίσης, τι πάει να πει δεν έχω μέλλον? Προφανώς στην επιστολή πάει να πει απελπίζομαι και αγωνίζομαι για τους σκοπούς των άλλων. Κι εγώ δε θέλω να είμαι άνεργος και σίγουρα δεν είναι το όνειρο μου να γίνω delivery boy. Αλλά ξέρετε κάτι? Διαβάζω σαν τον τρελό όλη τη χρονιά, για να καταφέρω να βγάλω έναν αξιοπρεπή βαθμό. Έχω άγχος, όπως κάθε μαθητής όμως έχω και φιλοδοξίες. Αρκετά υψηλές, όπως πρέπει να είναι. Εξηγήστε μου λοιπόν γιατί πρέπει να πάνε οι κόποι μου χαμένοι και να ανησυχώ τελευταία στιγμή για το αν θα δώσω ή όχι, εξαιτίας των ανθρώπων που όλη τη χρονιά είναι δίπλα μου και ξέρουν ακριβώς πως νιώθω? Δεν είναι ευθύνη λοιπόν των καθηγητών να είναι δίπλα μου και να με στηρίξουν μέχρι το τέλος? Ή αυτό πρέπει να το κάνουν μόνο τα φροντιστήρια, διότι απ'ότι φαίνεται στο Δημόσιο μόνο λίγοι έχουν την ευσυνειδησία που χρειάζεται για κάτι τέτοιο? Όπως υποστηρίζεται ο αγώνας των καθηγητών, δε βλέπω το λόγο στο να μη στηρίζεται ο αγώνας τόσων παιδιών που δουλεύουν σκληρά για να μη ζήσουν όσο γίνεται και αυτά στην εξαθλίωση και τη μιζέρια.
6. Μιας και έθιξα λοιπόν το θέμα των καθηγητών, ας στηρίξω λίγο ακόμα το πρώτο επιχείρημα περί κατευθυνόμενου λόγου γιατί μου φαίνεται και λίγο σαθρό. Γιατί υπάρχει τόση υποστήριξη στους καθηγητές και ούτε μία κουβέντα για τα παιδιά των Πανελληνίων? Και γιατί γενικότερα η υποστήριξη στους μαθητές είναι ελάχιστη? Άνετα υποθέτει κανείς ότι το κείμενο είναι από καθηγητή με βάση αυτά τα στοιχεία. Δε σας φαίνεται λίγο αδιανόητο το γεγονός ότι δεν υπάρχει ένα επαρκές κομμάτι υποστήριξης των μαθητών. Δυστυχώς υποψιάζομαι καθηγητή του προαναφερθέντος πολιτικού χώρου, που επηρέασε μαθητή του, είτε λόγο συγγένειας, είτε οποιασδήποτε άλλης σχέσης έχει αναπτυχθεί (χωρίς να υπονοώ την ερωτική προφανώς). Το ότι γενικότερα δε θίγονται οι Πανελλήνιες μπορώ να το αφήσω σε μέχρι ενός σημείου στο γεγονός ότι η επιστολή δε γράφτηκε από μαθητή της Γ'Λυκείου. Αλλά και πάλι μια μικρή αναφορά έπρεπε τουλάχιστον να υπάρξει.
7. Η αντίδραση του κοινού ήταν επίσης απογοητευτική. Σχόλια του τύπου "Μας έβαλε ο πιτσιρικάς τα γυαλιά" ή "Ξέρει τι γίνεται γύρω του" είναι εντελώς άστοχα. Κυρίως γιατί τα στοιχεία που παρουσιάζει μπορεί άνετα να τα μάθει κανείς βλέποντας ειδήσεις ή ανοίγοντας μια εφημερίδα, για όνομα του Θεού. Επίσης οι καταστάσεις που περιγράφει είναι ως επί το πλείστον προσωπικές, άρα τις βιώνει και επομένως τις γνωρίζει. Δε βλέπω τίποτα το ιδιαίτερο στην επιστολή παρά γεγονότα που αποτελούν καθημερινότητα για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Ή μάλλον έτσι πίστευα γιατί βλέπω πως πολλοί σοκάρονται από αυτά που περιγράφει λες και μιλάει για κάποια υπανάπτυκτη χώρα.
8. Επίσης δε διακρίνω επαρκή επιχειρήματα. Βασικό κομμάτι είναι η παράγραφος 5, αλλά θα συνεχίσω και εδώ λίγο ακόμα. Δε γνωρίζω πως φτάνει κάποιος στην εξαθλίωση με 2 παραπάνω ώρες δουλειάς. Ήδη έχουμε τάξεις των 30 παιδιών. Επίσης, τι πάει να πει κλείνουν τα σχολεία και ανοίγουν φυλακές? Η συγκεκριμένη έκφραση είναι απλά ένα πολυφορεμένο κλισέ. Όσο για το ότι επειδή μας βασανίζει η κυβέρνηση και τα μέτρα της, αυτόματα πρέπει να συμμετέχω σε οποιαδήποτε απεργία, ακόμα κι αν αυτή δημιουργεί σοβαρότατο πρόβλημα σε όλη τη χώρα και μάλιστα στους συμμαθητές μου, το μόνο που βρίσκω είναι απλά ένα μεγάλο λογικό άλμα.
9. Για το τέλος, βρίσκω ανούσια την επισύναψη των ελέγχων του μαθητή στην επιστολή. Κατ'αρχήν το ότι κάποιος δε θέλει να χάσει μάθημα, 2 μέρες πριν κλείσουν τα σχολεία, δεν είναι καθόλου παράλογο. Παράλογο είναι το να ταυτίζεις τον καλό μαθητή με την ανάλογη συμπεριφορά. Στο γυμνάσιο οι βαθμοί μου ήταν άριστοι και στο λύκειο αρκετά καλοί. Γιατί λοιπόν συμμετείχα σε κοπάνες (αρκετές φορές και μόνος μου) και αποχές? Γιατί διαφωνούσα με τους καθηγητές μου με θράσος και οργή (που δεν ήταν πάντα απαραίτητα)? Δεν υπάρχει πρότυπο συμπεριφοράς για έναν καλό μαθητή και είμαι σίγουρος πως και εκείνος όπως και εγώ θα είχε ευχαριστηθεί πολλές φορές το να χάσει μάθημα για διάφορους λόγους. Είναι στη φύση του μαθητή και ανωτερότητα απέναντι της μοιάζει καθαρά υποκριτική. 

Κλείνοντας δύο πολύ μικρά πραγματάκια ακόμα. Πρώτον, προφανώς ευθύνες πρέπει να καταλογίσουμε και στο κράτος για την επιτηδευμένη ώρα της ανακοίνωσης για τα νέα μέτρα/νομοσχέδια/κτλ. Όμως οι ίδιες ευθύνες πάνε και στους καθηγητές που θα μπορούσαν να καθυστερήσουν άνετα τις ενδοσχολικές εξετάσεις, τη βαθμολόγηση των γραπτών ή ακόμα καλύτερα το ξεκίνημα της νέας σχολικής χρονιάς. Φυσικά επόμενο είναι με τέτοια αντίδραση να στραφεί η κοινή γνώμη εναντίον τους και το κράτος να απαντήσει με την απειλή επιστράτευσης. Δεύτερον θα ήθελα έτσι για να δω αν τα συμπεράσματα μου είναι σωστά, όποιος θέλει και έχει όρεξη να προωθήσει το άρθρο αυτό όσο γίνεται περισσότερο και σε site όπως το newsbomb και άλλα σχετικά για να δούμε αν θα φτάσει να αποκτήσει τέτοια προβολή όσο η επιστολή αυτή. Για ότι θελήσετε είμαι ανοιχτός σε συζήτηση κατά προτίμηση από τις 29 του Μάη και μετά.