Deadpool

Maximum Effort.

Αυτό είναι το θέμα μου αυτή τη φορα. Θα μπούμε κατευθείαν στο ψητό, παρά το σερσέγκι που προσπάθησε να εισβάλει στο μπαλκόνι μου και παρά το γεγονός ότι έχουν χτυπήσει όλοι οι συναγερμοί της γειτονιάς την τελευταία ώρα.

Γενικά είμαι άνθρωπος που του αρέσει η ευκολία και η άνεση. Ο στόχος της ζωής μου είναι να φτάσω στο σημείο που θα ξυπνάω το πρωί και δε θα έχω να κάνω απολύτως τίποτα. Αυτό δε σημαίνει πως δε μου δημιουργούνται οι εκάστοτε στόχοι και όνειρα στο μυαλό μου και συνεπώς αυτό σημαίνει πως πρέπει να βγω από την άνετή μου κατάσταση και να προσπαθήσω να τους πραγματοποιήσουμε.

Case in point 1: Πέρσι τέτοια εποχή και νωρίτερα μου καρφώθηκε στο μυαλό η ιδέα να γίνω pro στο Hearthstone. Δε χρειαζόταν δάχτυλα, όλη η πρόκληση ήταν στο να λιώσω στο grind για να φτιάξω τα απαραίτητα decks και μετά ακόμα περισσότερο λιώσιμο για να μάθω να παίζω τα λεγόμενα decks και να ανέβω στο Legend και να μπω σε τουρνουά. Οπότε ξεκίνησα να παίζω 6-8 ώρες Hearthstone την ημέρα για 2-3 μήνες, μετά έπιασα δουλειά και δεν είχα χρόνο για τίποτα. Πως πήγε; Χάλια. Δεν έφτασα πάνω από το Rank 10, με το ζόρι έφτιαξα 2 decks (έπρεπε τότε να ανοίξεις όλο το Naxxramas για πολλές καλές κάρτες) και γενικά δεν πέτυχα απολύτως τίποτα. Το μετανιώνω; Καθόλου, ούτε δευτερόλεπτο. Έβαλα για μία από τις λιγοστές φορές έναν στόχο που εγώ πραγματικά ήθελα στη ζωή μου και έκανα μια προσπάθεια να τον πραγματοποιήσω. Ας μην τα κατάφερα, τουλάχιστον έχω ήσυχη τη συνείδησή μου ότι προσπάθησα και δε το άφησα να πάει στο καλο.

Case in point 2: Λίγο αργότερα αποφάσισα να στραφώ στον κόσμο των eSports ξανά, με την ιδιότητα αρθρογράφου, στην Ελλάδα. Μια μέρα θα γράψω ολόκληρο άρθρο γι'αυτό το θέμα, γιατί θέλω να υπάρχει καλό κωμικό content μέσα στο blog. Όπως και να έχει έκανα τεράστια προσπάθεια γιατί πάλι είναι από τα λιγοστά πράγματα που πραγματικά με ενδιαφέρουν να κάνω στη ζωή μου. Οι συνθήκες δε βοήθησαν ποτέ και πάντα έκαναν τα πράγματα πιο δύσκολα. Δεν έχει καμία σημασία. Όσο το έκανα ξέρω ότι ήμουν από τους καλύτερους στη χώρα και σε περιεχόμενο και σε ταχύτητα με την οποία έβγαζα τα νέα. Επίσης παρά τους ποιους είχαμε από πάνω μας, οι ομάδες που συμμετείχα ήταν πάντα άψογες στη δουλειά τους και αποτελούνταν από εξίσου καλά άτομα. Κρίμα που ο Μωάμεθ δεν ήθελε να πάει στο βουνό. Ούτε αυτό το μετάνιωσα. Μπορεί να σπατάλησα χρόνο και κόπο και να απέκτησα νεύρα ή οτιδήποτε, αλλά το να είσαι ο καλύτερος σε αυτό που κάνεις με πανελλήνιες πρωτιές και ασυναγώνιστο content και να το αποδεικνύεις καθημερινά, είναι μεγάλο κατόρθωμα. Κρίμα και πάλι που κανείς από τους από πάνω δεν ήθελε αυτό το πράγμα να πάει μπροστά. Και κρίμα που το Ελληνικό κοινό είναι αυτό που είναι. 

Γιατί τα λέω όλα αυτά; Κυρίως γιατί βλέπω υπερβολικά πολλά άτομα να θέλουν να παρατήσουν κάποιο στόχο τους ή να αρνούνται να μπουν καν στον κόπο να προσπαθήσουν. Γιατί διαλέγουν τον εύκολο δρόμο στη ζωή και κρύβονται πίσω από εύκολες ετικέτες και καταστάσεις τις οποίες μπορούν και πρέπει να αντιμετωπίσουν, αλλά τους είναι πιο εύκολο να είναι μίζεροι και να κάνουν και τους άλλους γύρω τους μίζερους με τη συμπεριφορά τους. 

Προτιμώ να μην ασχολούμαι πια με τη μιζέρια του καθενός. Βλέπω παιδιά να γράφουν σενάρια, να μαζεύουν λεφτά για εξοπλισμό και να ξεκινάνε να γυρίζουν ταινίες. Άλλοι ψάχνουν και κυνηγάνε ευκαιρίες να βρουν δουλειές και προγράμματα στο εξωτερικό και φεύγουν από τη ρημαδοχώρα για να κάνουν τη ζωή τους καλύτερη και μπράβο τους. Ακόμα και άνθρωποι που μένουν εδώ βάζουν τη ζωή τους σε τάξη και αντιμετωπίζουν τα προβλήματά τους κατά μέτωπο, δεν κρύβονται. Διαόλε ακόμα κι εγώ οργανώνω για πρώτη φορά τη ζωή μου σε ένα σεβαστό επίπεδο.

Για κανέναν δεν είναι εύκολα τα πράγματα. Όλοι αντιμετωπίζουμε προβλήματα στη ζωή μας. Το να κρυβόμαστε πίσω από δικαιολογίες και ταμπέλες όπως άσχημος, άχρηστος, τεμπέλης, ακοινώνητος το μόνο που κάνει είναι σιγά σιγά να μεταμορφωνόμαστε σε αυτούς τους ανθρώπους. Τα προβλήματα της καθημερινότητας είναι απλά προβλήματα και είναι κίνητρο, κίνητρο να τα ξεπεράσεις και να κάνεις τη ζωή σου καλύτερη. Όλοι μπορούμε να το κάνουμε.

Και όλοι είμαστε καλοί σε κάτι. Αν σου αρέσει ο προγραμματισμός, μάθε να φτιάχνεις τις εφαρμογές που ονειρεύεσαι. Αν είσαι animator και κάνεις καλή δουλειά, προώθησέ την. Αν είσαι πολύ καλός σε ένα game, γίνε ο καλύτερος, γίνε ο παίκτης που θα θέλουν οι ομάδες. Αν ξεκίνησες γυμναστική ή κάποιο σπορ γιατί σου άρεσε μη τα παρατήσεις, μπορείς να πετύχεις το στόχο σου.

Κανείς δε τα καταφέρνει με τη μία και η πορεία είναι πάντα δύσκολη. Αλλά ρε πούστη μου το χρωστάμε στους εαυτούς μας να πετύχουμε κάθε στόχο μας. Βημα βήμα, με υπομονή. Αλλά χωρίς να εγκαταλείπουμε ποτέ. Μπορεί να μην ανταμειφθείς με την πρώτη ή να μην πετύχεις όλους σου τους στόχους, αλλά μόνο όσοι προσπάθησαν πέτυχαν, οι υπόλοιποι έμειναν μια ζωή ανύπαρκτοι. Δεν αξίζει σε κανέναν να πνιγεί στη μιζέρια, ιδίως σε αυτήν την καταραμένη χώρα. Και το ξέρω πως τέτοια αισιοδοξία είναι πρωτοφανής κρίνοντας από παλιότερα άρθρα, αλλά όπως προτρέπω πιο πάνω, αποφάσισα κι εγώ να μην αφήσω τη μιζέρια να με παραλύσει. Μην την αφήσετε ούτε εσείς.