Κάτι τέτοιες μέρες γυρίζω 10 χρόνια πίσω. Κάποιο Σαββατόβραδο που έμενες μόνος σπίτι γιατί (ευτυχώς) βγήκαν οι δικοί σου και ο αδερφός σου είναι σε κάποιον φίλο του. Κι εσύ σαν αλάναρος ετοιμάζεσαι για ζωάρα. Ανοιχτό, παγωμένο Gordon's Space, γιατί είπαμε, είσαι αλάναρος όχι μαλακίες. MSN με skin Naruto (αν και έχεις ξεκινήσει εδώ και καιρό το Bleach) και μιλάς με το γκομενάκι, οδηγούμενος με μαθηματική ακρίβεια στη δεύτερη χυλόπιτα, αλλά συνεχίζεις να μη μασάς, γιατί, όπως προείπα, είσαι αλάναρος. Και φυσικά δίπλα ανοιχτό Lineage 2 [το οποίο προφέρεται λαϊνέιτζ (line age) και όχι λίνιατζ, άμαθα σκουπίδια] να ακολουθείς το φίλο σου με τον 76 level χαρακτήρα RockyBalboa στη Varka Silenos μπας και πάρεις κάνα adena να αγοράσεις επιτέλους B-Grade πανοπλία για τον Kamael Berseker με το ιστορικό όνομα Chrisaras, γιατί δεν ξέρω αν το έχω τονίσει αρκετά, αλλά είσαι ΑΛΑΝΑΡΟΣ. Τελική λεπτομέρεια: να παίζουν How To Save A Life, Numb, Boulevard of Broken Dreams και I Miss You στο Sony Ericsson k510i με το Equalizer στο τέρμα και να βγαίνουν όλα άθλια distorted. Αυτά ήταν χρόνια ρε πούστη μου.
Όλα αυτά γιατί με έψησαν να ξανακατεβάσω το Lineage και να γυρίσω πίσω στα χρόνια που τα πράγματα ήταν αλλιώς και αυτό είναι το πιο εντυπωσιακό. Δουλεύοντας εδώ και 2 χρόνια με ανθρώπους κατά μέσο όρο 10 χρόνια μεγαλύτερους μου, απέκτησα μια ενδιαφέρουσα αντίληψη στο χρόνο. 10 χρόνια δεν είναι πολύς χρόνος όταν έχεις ζήσει 35 και 40 χρόνια, αλλά μπορούν να είναι τόσο γεμάτα. Μπορείς να χτίσεις και να γκρεμίσεις τουλάχιστον 4 εκδοχές του εαυτού σου μέσα σε αυτό το διάστημα και ίσως ακόμα παραπάνω, ανάλογα το τι συνέβη μέσα σε αυτά.
Και κοιτώντας πίσω σε αυτά τα χρόνια έχουν συμβεί πολλά. Ακόμα και το blog είναι αισίως 7 χρονών κι ας μην είναι συχνά ενεργό όπως άλλοτε. Μέσα σε τόσα χρόνια τελείωσε το γυμνάσιο, το λύκειο και ας πούμε το πανεπιστήμιο (στο μυαλό μου τουλάχιστον) και πλέον δουλεύω ως ένα ενεργό και παραγωγικό μέλος της κοινωνίας (λολ). Έχω παίξει σκληρό ιδεολογικό πινγκ πόνγκ μεταξύ κέντρου και αριστεράς. Από φανατικός ΑΕΚτζης σε θερμό υποστηρικτή των Fnatic, σε τύπο με μπλούζα του Seth Rollins, σε φίλο των Phoenix Suns. Χιλιάδες καινούργιοι άνθρωποι περνάνε μέσα από τη ζωή, άλλοι μένουν, άλλοι φεύγουν, κάνεις φιλίες που διαρκούν και περιστασιακούς γνωστούς που μετράνε για το τώρα και όχι για το παρελθόν ή το μέλλον απαραίτητα. Είναι απίστευτο πόσο εύκολα μπορείς να αφήσεις πράγματα που θεωρούσες πυρήνα του εαυτού σου και να αλλάξεις οπτική. Το πόσο εύκολα αφήνεις ανθρώπους να έρχονται και να φεύγουν και το πόσο διαφορετικά βλέπεις τις σχέσεις των ανθρώπων πια. Μόνο σε 1,5 μήνα έμαθα και άλλαξα πολλά που δεν ήξερα ότι ήθελά/μπορούσα να αλλάξω.
Μια ανάσα μετά είναι πάρα πολλά. Κι έρχονται κι άλλα, πολλά άλλα. Το μυαλό μου πάει υπερβολικά γρήγορα πια και ο όγκος της πληροφορίας και των καταστάσεων έχει αρχίσει να κουράζει. Χρειάζομαι χειρόφρενα και μάλιστα συχνά. Και αυτός είναι ο λόγος για τον προφορικό αυνανισμό των προηγούμενων παραγράφων. Έχει αρχίσει κι επιστρέφει εκείνο το συναίσθημα το ότι χρειάζομαι μονίμως ένα διάλειμμα και οι φθηνές διακοπές που λέει και ο Frank ο Ocean δε βοηθάνε πάντα. Και χρειαζόμουν να τα πω στις 4 το πρωί κι ας έχω κάπου να τα πω.
Μάλλον ξέρω τι θέλω και ήταν active πριν από μια ώρα. Άραγε πάτε για ύπνο μαζί τώρα; Ρωτάω γιατί σε θυμάμαι πάντα active μέχρι τουλάχιστον τις 5 το πρωί. Ίσως και απλά να κρύφτηκες για αυτό το σαββατόβραδο. Νόμιζα ότι θα πέρναγε πιο έυκολα. Αλλά τελικά όχι.
Και κοιτώντας πίσω σε αυτά τα χρόνια έχουν συμβεί πολλά. Ακόμα και το blog είναι αισίως 7 χρονών κι ας μην είναι συχνά ενεργό όπως άλλοτε. Μέσα σε τόσα χρόνια τελείωσε το γυμνάσιο, το λύκειο και ας πούμε το πανεπιστήμιο (στο μυαλό μου τουλάχιστον) και πλέον δουλεύω ως ένα ενεργό και παραγωγικό μέλος της κοινωνίας (λολ). Έχω παίξει σκληρό ιδεολογικό πινγκ πόνγκ μεταξύ κέντρου και αριστεράς. Από φανατικός ΑΕΚτζης σε θερμό υποστηρικτή των Fnatic, σε τύπο με μπλούζα του Seth Rollins, σε φίλο των Phoenix Suns. Χιλιάδες καινούργιοι άνθρωποι περνάνε μέσα από τη ζωή, άλλοι μένουν, άλλοι φεύγουν, κάνεις φιλίες που διαρκούν και περιστασιακούς γνωστούς που μετράνε για το τώρα και όχι για το παρελθόν ή το μέλλον απαραίτητα. Είναι απίστευτο πόσο εύκολα μπορείς να αφήσεις πράγματα που θεωρούσες πυρήνα του εαυτού σου και να αλλάξεις οπτική. Το πόσο εύκολα αφήνεις ανθρώπους να έρχονται και να φεύγουν και το πόσο διαφορετικά βλέπεις τις σχέσεις των ανθρώπων πια. Μόνο σε 1,5 μήνα έμαθα και άλλαξα πολλά που δεν ήξερα ότι ήθελά/μπορούσα να αλλάξω.
Μια ανάσα μετά είναι πάρα πολλά. Κι έρχονται κι άλλα, πολλά άλλα. Το μυαλό μου πάει υπερβολικά γρήγορα πια και ο όγκος της πληροφορίας και των καταστάσεων έχει αρχίσει να κουράζει. Χρειάζομαι χειρόφρενα και μάλιστα συχνά. Και αυτός είναι ο λόγος για τον προφορικό αυνανισμό των προηγούμενων παραγράφων. Έχει αρχίσει κι επιστρέφει εκείνο το συναίσθημα το ότι χρειάζομαι μονίμως ένα διάλειμμα και οι φθηνές διακοπές που λέει και ο Frank ο Ocean δε βοηθάνε πάντα. Και χρειαζόμουν να τα πω στις 4 το πρωί κι ας έχω κάπου να τα πω.
Μάλλον ξέρω τι θέλω και ήταν active πριν από μια ώρα. Άραγε πάτε για ύπνο μαζί τώρα; Ρωτάω γιατί σε θυμάμαι πάντα active μέχρι τουλάχιστον τις 5 το πρωί. Ίσως και απλά να κρύφτηκες για αυτό το σαββατόβραδο. Νόμιζα ότι θα πέρναγε πιο έυκολα. Αλλά τελικά όχι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου